Chilldag start met vrolijke meisjes diein hun kamer willen spelen, dus mama gaat even de buurt op haar eentje verkennen. We zitten bij Los Gigantes: hoge rotsen die stijl de zee in duiken. Moet ik van dichterbij zien... Ook wil ik de zee zien, ruiken, horen... De kust is ruw, rotsachtig en golven beuken er lustig regen aan. De zon moet nog van over de bergen komen, en het moment waarop dat gebeurt is gewoon magisch... het is 8u 's morgens, en m'n trui hoeft feitelijk niet.
Terug na 45min is de honger daar en moeten we dringend ontbijten. Dat doen we buiten, met veeeeel worstjes, of wat we ook maar willen 😁.
De meisjes kunnen niet wachten om naar het zwembad te gaan, maar vooral Jitse vind het water veel te koud. Dat maakt de ochtend voor haar een tegenvaller, alle pogingen tot spelletjes spelen, lezen, toch zwemmen ten spijt. Na de lunch besluiten we er dan ook op uit te trekken, richting zee en strand te gaan zoeken. We zetten koers naar playa de la arena: zwart zand en manshoge golven. Zwemmen is er onmogelijk. Even over de golven springen dan maar. Ze duwen je omver als je ze mis inschat, en trekken je dan gewoon onderuit. Jitse wil een put graven, en begint te bouwen. Mama en zus helpen mee, oma leest een boek van aan de zijlijn bij al dat geweld. Het wordt een spel waarbij de ronde put het hoofd van ons kind wordt, wat we kost wat kost moeten boven water houden. Met stevige aanmoedigingen van Jitse om te blijven volhouden, gaan we er voor een uur of 2 voor! Zalig, tot het stilaan avond wordt en we het zwarte zand overal vantussen willen spoelen.
Het Mexicaanse valentijnsmenu kan os zeker bekoren, om dan nog even een spelletje te spelen. Om 21.30u is Jutta haar lichtje echt uit. Ze wil fris zijn voor morgen. Jitse blijft nog even op om galgje te spelen en gaat dan vol wilde ideeën over onze plannen voor morgen slapen: wat is dat juist snorkelen? Wat als we geen dolfijnen vinden?...

Geschreven door Mexicomet4.reisverhalen