Onze kotertjes zijn nog moe (lees: zeuren de hele ochtend) en werken niet fantastisch mee. We willen op tijd kunnen vertrekken naar schloss Neuschwanstein. We hebben er een tour geboekt en moeten op tijd zijn. Ondanks de moeilijke start, zijn we mooi op tijd! Het is een fikse wandeling naar het kasteel, eentje die voor Jutta, onze luie das, al snel te lastig is...
Het uitzicht, eenmaal boven, is geweldig! Het kasteel is overweldigd. Binnen mogen geen foto's worden gemaakt. Een mens weet niet waar eerst te kijken... alles is druk beschilderd met taferelen uit toneelstukken, drukke stoffen sieren de ruimtes, naast fijn houtsnijwerk. En allemaal uit liefde van een koning voor de middeleeuwen, muziek en toneel en hij moet ze wel niet allemaal op een rij gehad hebben...
Na het bezoek moeten we echt vertrekken om de sneeuw voor te blijven. Net wanneer we terug zijn, begint het door te sneeuwen. We duiken even het speeldorp in om op te warmen en iets te drinken. Wanneer we, na even aandringen, dan toch de tocht naar het huisje aanvatten, is het dolle pret onderweg. De sneeuwballen vliegen in het rond... In ons tuintje maken we onze eigen versie van Olaf, Ollie Bollie gedoopt. We zijn er goed moe van. De apero houdt ons recht tot aan het eten. Dan nog even spelen, voor het echt op is...

Geschreven door Mexicomet4.reisverhalen