We huren een fiets vandaag. Ons plan is om zo ver mogelijk te geraken in beide richtingen.

We laten de fiets even staan, omdat we het natuurpark niet in mogen met een fiets. Jitse pakt een schrik van een heremietkreeftje dat in een mooie schelp woont en plots komt kriebelen omdat zijn huisje beweegt. Wat volgt is een trage tocht in het water met een klaagzang over angst voor krabben die gemeen zijn...😖 Het neemt onze aandacht weg van de super mooie omgeving, waar we veel leven ontdekken.🦀🐚🐟🐦
Dan valt Jutta in haar spurtje naar papa en scheurt ze haar teennagel volledig af. Tijd om terug te wandelen met Jutta op de arm...😖

We keren om, richting punta Coco, het andere uiterste. Het fietsen op zich is zalig, en verzet de gedachten van de pijntjes. Het is relaxed rondkijken, langs de zandwegen rijden die soms een blik op de zee toelaten... We hebben een pauze verdiend...

Het plekje punta Coco is idyllisch...
Na onze pauze zijn de meisjes wel echt moe geworden. Jutta valt gewoon achter op de fiets in slaap. We gaan even bekomen in ons huisje.

Nu nog een hapje eten en we kunnen ze moe maar tevreden laten slapen...

Geschreven door Mexicomet4.reisverhalen