We checken vroeg in de ochtend uit bij het hostel. De taxi haalt ons op en brengt ons naar het strand. Daar stappen we in de boot die ons terug naar Sierpe brengt. De golven zijn nu iets minder hoog, dus het bootritje is deze keer beter te doen.
Vanaf Sierpe nemen we de bus naar Palmar Norte. Daar pakken we de bus richting Paso Canoas bij de grens met Panama.
Als we aankomen bij Paso Canoas begint de chaos! Wat een drukte is het bij de grens. Het verkeer is druk. Er rijden vrachtauto's over de weg en overal toeteren taxi's. Er zijn hier ook nog heel veel winkels en shopping malls. Je kunt hier taxi free shoppen, dus op straat is het ook erg druk. Overal lopen mensen kris kras door elkaar en verkopers schreeuwen om hun waren aan te prijzen. En daarbij is het ook nog eens heel heet moeten en moeten we rondlopen met onze zware bagage!

Het is ook volstrekt onduidelijk waar precies de officiële grensovergang is en waar je moet zijn in de juiste volgorde.

We lopen richting het gebouw waar het eruit ziet dat je daar de grens over gaat. Als we aan de beurt zijn moeten we een bewijs van onze vaccinaties laten zien. We hadden juist al digitaal de gezondheidsverklaring ingevuld die we ook moesten laten zien toen we Panama binnen kwamen met het vliegtuig. Maar hier kunnen ze blijkbaar niet werken met digitale QR codes. We moeten eerst een papieren kopie maken van onze vaccinatiebewijzen. We lopen naar een kantoorje waar je een kopie kan laten maken. Dit kantoortje staat min of meer al in Panama. Daarna leveren we de kopie in en mogen we door naar de paspoortcontrole waar het blijkt dat we al een stempel zullen krijgen om Panama in te mogen. Het probleem is dat we eerst nog ergens een exit fee moeten betalen om Costa Rica uit te kunnen. En we moeten ergens een uitreisstempel krijgen om Costa Rica officieel uit te komen. Dit hebben we allebei nog niet gedaan! Dus gaan we hier naar op zoek
Niks is aangegeven met borden en als we het mensen op straat vragen stuurt iedereen ons telkens een andere kant op. Bovendien spreekt er bijna niemand Engels en Westerse toeristen zien we ook bijna niet. Uiteindelijk na veel vragen komen we bij het loket om de uitreisstempel van CR te krijgen. Dan vraagt de medewerker of we de exit fee al hebben betaald. Wij dachten dag we dat hier konden betalen. Maar daarvoor worden we weer naar de overkant van de weg gestuurd. Daar betalen we de exit fee van Costa Rica. Dan gaan we terug naar de andere kant van de weg om de uitreisstempel te ontvangen. Daarna lopen we weer terug richting het eerste gebouw op de grens waar we begonnen. Daar kunnen we gelijk naar het loket om de inreisstempel te ontvangen om Panama in te komen. Nou wat een gedoe en wat een chaos. Na zo'n 2.5 uur zijn we eindelijk door de drukte door alle handelingen heen en kunnen we officieel Panama in. We lopen de grens over en zoeken de bus naar de stad David. Er staat al een minivan klaar richting David. Het busje zit al vol met veel spullen (zelfs mensen met kasten en fietsen die dat net hebben geshopt) en mensen, maar onze spullen worden er ook nog ingepropt. We kunnen nog in het busje zitten maar wel op een krappe plek. Het busje vertrekt meteen dus dat is wel fijn. Het is hier weer een uur later dus moeten we de klok weer onzetten. Het is gelukkig niet zo ver rijden naar David. Net voor het donker komen we aan. Van het busstation lopen we naar het hostel.
Als we het hostel binnenkomen zijn we nogal verbaasd. De eigenares die uit Canada komt heeft allemaal honden en katten in huis die ook door het hele hostel rondlopen! Dat is niet echt iets voor ons. We vinden het maar een vreemd hostel. De kamer is ook wat stoffig en er staat een grote oude piano in de kamer die we niet mogen gebruiken. Verder is de hygiëne van de keuken ook niet heel best. De gedeelde badkamer is daarentegen weer heel netjes en mooi en het bed ligt ook lekker. Maar we zijn blij dat we hier maar 1 nachtje hoeven te verblijven. We hebben ook gelezen over de nieuwe harde lockdown maatregelen in Nederland en worden daar ook niet blij van. Helaas moeten we nu toch een test doen voordat we vrijdag het vliegtuig instappen naar Nederland.

Geschreven door Manuellas.reisverhalen