We gaan een hele grote vangen. We zijn niet bang. Oh nee, een rivier. We kunnen er niet boven over, we kunnen er niet onderdoor, we moeten er wel dwars doorheen.

Voor de kenners, txt uit één van de meest (voor) gelezen kinderboeken: ’wij gaan op berenjacht’. En vandaag dus in t echt. Ik had Jet, Renze en Julian maar wát graag meegenomen.🙃

We kwamen inderdaad een prachtige rivier tegen, de Johnstone Strait. Om 6.30 stond er een lekker ontbijtje klaar en om 7 uur voeren we weg met een half open boot. Het was gelukkig droog en een prima temperatuur. We hadden er zin ân. Na twee uur moesten we overstappen op een kleiner bootje, met weinig diepgang, in Shalow Water. En daar zagen we zowaar ‘een beer op onze weg’ recht voor ons, op ongeveer 10 meter (klauw afstand volgens Carlo) maar in werkelijkheid ongeveer 50 meter, een relaxte rondkuierende donkerbruine grizzlybeer. Lekker aan t smullen van licht zoet sappig gras. Vegetables zijn ongeveer 80% van zijn menu, fish and meat slechts 20%. Zo in txt beetje moeilijk over te brengen, maar een heel bijzondere ervaring!

Bij het terug overstappen op de grote boot, kregen we een heerlijke lunch.

Daarna terugvaren. Zo grappig om mee te maken dat de kapitein en de schipper onrustig worden, waarschijnlijk getipt door een andere boot, het roer opeens omgooien en we dan even later oog in oog ‘staan’ met een mama grizzlybeer met haar kleintje-lekker doezelend aan de oever. Na een poosje verhief moeders zich en manoeuvreerde ze langs een gevallen boomstam af richting het water, op zoek naar mosseltjes. Haar baby keek af en toe op - en zag dat t goed was. Na een poosje kuierden ze samen weer terug het woud in. Volmaakt tevreden vervolgden wij ook onze vaarweg.

Oh ja, we zagen ook nog eagles, dolfijnen en auklets. Dat zijn een soort duikeenden. Kunnen tot wel 57 meter onder water. Bizar.

In de haven via het walvis museum, de kroeg ingedoken. We eten hier ook en duiken dan lekker ons bedje weer in. Morgen lange rit terug naar de ‘bewoonde wereld’.

Geschreven door Klarenboschenco