Ola,

Na een zalige kop koffie klaar voor de volgende etappe. Buiten reeds een stralende zon aan de hemel. Geen lange broek en geen pulletje meer nodig in de ochtend. Naarmate we verder navarra doorkruisen merken we dat we op de wijnroute zijn door de wijnstronken in de velden.
Wat is de natuur toch prachtig. Op onze tocht vandaag ontmoeten we een koppeltje uit Nederland die heel mooi werk leveren op de camino. Still the real thing.
Met hart en ziel staan ze daar met hun huisje op wielen en bevoorraden de pelgrims met drank en spijs voor een donnatie. Je geeft wat je wilt👏. We zetten onze tocht verder en vullen onze flessen met water bij aan het volgend fonteintje.
Terwijl we stappen vertel ik monica dat ik de camino ervaar als het leven met makkelijke en moeilijke passages. Maar net als op de camino moet je in het leven ook genieten van de moeilijke momenten om te beseffen hoe fijn de leuke momenten zijn. De middag even gepasseerd in een super leuk barretje in een dorpje onderweg waar we genoten van een tortilla met op de achtergrond de stem van pavaroti.
Schoenen en kousen uit want ook de voetjes hebben wat verademing nodig. We zijn halfweg. Nog 15 km te gaan. Het is warm en het zonnetje steekt op mijn bolletje gelukkig dat mijn echtgenoot steeds zegt vergeet uw claque niet hé.
Snikheet en ieder ervaart de camino en doet deze op zijn manier. Kijk even naar de foto s en zo zie je dat onze Aziatische pelgrims deze op hun manier beleven. Zien jullie de dame met de rubberen laarzen ben benieuwd om haar voetjes te zien. We zetten onze tocht en komen langs ja geloof het of niet een wijnfontijn. Na 30.5 km komen we aan in onze albergue en genieten we ook van een pintje, een fris douchke en een lekker maaltijd bereid door de mama des huizes.

Nu moet ik stoppen met vertellen want om 22u moeten de lichten hier uit!
Slaapzacht iedereen

Geschreven door Judith.mi.aventura.Compostela2019