Op aanraden van een Canadese die we gisterenavond spraken op de camping, volgde we vandaag de lange route naar Hope en reden we toch langs Manning Park. Dit was het oorspronkelijke plan maar we waren er al een klein beetje van af gestapt. De laatste dagen zijn echt om uit te bollen dus stonden we later op en vertrokken we op het gemak. Langs het Okanagan-meer reden we steeds meer naar het zuiden tot bijna aan de grens met de Verenigde Staten. We passeerden ontelbaar veel fruitgaarden en fruitkramen langs de weg. Jammer dat we aan het einde van onze reis zijn anders hadden we hier zeker onze voorraad kunnen inslaan. Kort na de middag arriveerden we in Manning Park. Wat waren we blij dat we de goede raad hadden opgevolgd. De Crowsnest Highway loopt inderdaad door een prachtig stukje natuur! We stopten eerst aan Beaver Pond om bevers te spotten, maar zagen niets... Bevers zijn jammergenoeg vooral 's nachts actief. Nadien klommen we met de camper langs een smal bergweggetje naar boven naar de Cascade Lookout. Eenmaal boven hadden we een uitzicht over de bergen in Manning Park en enkele toppen van bergen in de VS. We kregen er al snel gezelschap van twee schattige en niet zo schuwe eekhoorntjes. Stefan spotte ook nog een pika die in alle stilte zat te eten. Na de afdaling reden we nog langs Lightning Lake. Zoals zijn naam doet vermoeden heeft dit meer de vorm van een bliksemschicht. Op de camping staken we nog een laatste kampvuur aan. Morgen kamperen we nog in het stadsgebied van Vancouver waar kampvuren niet meer toegelaten zijn, helaas!

Geschreven door Joannas.avonturen