Na een heerlijk nachtje slapen, kunnen we concluderen dat de zee rustgevend werkt. Hoe hard het geluid ook is, je slaapt als een roosje. 🌷🌷 Na het ontbijtje zit het hele resort zonder water. Niet meer douchen, handen wassen of toilet gebruiken. Het zal een kwartiertje duren, ja ja die Balinese kwartiertjes zijn maal 12. Maar goed geen gemaar, we leggen ons op het strand van tranquility secret beach. 🏝🏖🏝 Eerlijk waar, we hebben nog nooit, nergens zo'n sfeer meegemaakt. Het is al lang geen geheim strandje meer, er komen vandaag Nederlanders, Spanjaarden, Australiërs, Fransen, noem het maar op. Maar de rust en stilte, en relax modus is super. De mensen komen toe, ze leggen zich een half uurtje in de zon. Stuk voor stuk doen ze een foto-sessie in de zee. Aan selfies geen gebrek, maar het is hier dan ook adembenemend mooi. 📸📸 En vervolgens gaan ze weer en komt de volgende toe. Niemand roept, rent, gilt, plonst, spettert of wat dan ook. Met een bintang in de hand (Indonesisch biertje) geniet iedereen hier in alle rust van al het moois. En toch passeren er op zo'n dag honderd mensen. Het heeft een soort Bob Marley sfeertje, op een echt wit strand met een azuurblauwe zee. Het is iets speciaals. Thimo legt zich eerst een paar uur 100 meter verderop aan het zwembad. En Kjenno is uren zoet met het zoeken naar schelpjes tussen het koraal, waarvan er jammer genoeg veel te veel stukken op het strand liggen. En wij, wij observeren en genieten. 😎😎😎

Tegen het eind van de middag kunnen we weer douchen. Er is niet veel gebeurd, dus even snel de blog typen. Maar de oplaadkabel is stuk, Wim lost het provisorisch op, maar hoe lang dit gaat werken? Terwijl wij ons klaar maken spelen de kinderen voor de deur met een frisbee. Hij valt tussen de treden om naar ons clubhuis te gaan en een boompje. Thimo wil hem pakken maar wordt gelukkig, geprikt door een doorn. Zijn oog valt vervolgens op een groen slangetje in de boom. 🐍🐍 De slimmerik herinnert zich direct het verhaal van onze gids in de jungle, die ons al had verteld over dit aardig schepsel. Hij roept ons direct, we kijken en zoeken via Google het beestje op. Er zijn 35 soorten slangen op het eiland, zou al moeten lukken dat het die ene is. En ja hoor, het is de White-lipped green pit viper. Het is een dodelijk giftige adder. 🐉 We besluiten om naar de receptie te gaan en dit te melden. Het beest zit op 20cm van de trappen waarlangs we naar ons huis moeten. En deze slang is wel, één van de vier giftige en dodelijke slangen hier. Een pasgeboren slang blijkt evenveel gif te bezitten dan zijn ouders, size doesn't matter. Er komt een persoon mee om te kijken en hij belt vervolgens een lokale deskundige, een vrolijke man met weinig tandjes. 👴 De slang moet dood. Oké, ik weet dat het zielig is en we hebben ook echt nagedacht over een andere oplossing. Maar ze hebben niet de middelen om het beest te vangen en te vervoeren naar de jungle en hier is het een absoluut gevaar. We hebben achteraf veel geluk gehad dat Thimo zo allert was nadat hij de doorn raakte. Dit verhaal had wel eens heel vervelend kunnen aflopen. 😯😯 We hadden ook al gelezen dat deze slang zeer agressief is en aanvalt bij het minste of geringste. Nou dat zagen we toen de oude man, bij wie de tandenfee duidelijk al heel vaak langs geweest was, de slang nadert. 👴 Het beestje haalt direct uit, de man heeft een sikkel bij, maar dat gaat de truc niet doen, te gevaarlijk. Dan maar een lange stok en een grote pin. Nee de slang valt gelijk aan, lukt dus ook niet. Een strop maken, dat is de oplossing. Nou over die actie had hij ook niet al te diep nagedacht, want nu valt de slang uit de boom. En zijn de mannen ook minder vrolijk. Ze springen alle kanten op en moeten hem nu, op de grond tussen de bladeren vinden. Ja daar is hij weer. Het beestje haalt uit, zeker 50cm springt hij vooruit, maar mist de mannen net. De heren springen achteruit. En dan hebben ze hem. Ja dierenliefhebbers het is zonde, dat vonden wij ook, maar de kinderen gebeten zien worden was nog veel erger. Er is in Bali geen antigif aanwezig. Sorry slang. ⚕ Als we vragen wat ze nu gaan doen met de adder, zeggen ze dat hij begraven moet worden, omdat hij giftig is. Het was een hele belevenis. Maar s'avonds zie ik nog overal van die denkbeeldige slangen, ze komen wraak nemen voor hun broeder. In gedachten zie ik ze kruipen. Nightmares.....🤯🤯

Goed ook deze avond moet er weer gegeten worden. We willen naar de andere kant van het eiland en in plaats van de benenwagen besluiten we een golfkarretje te charteren. We zitten in een gezellig tentje, waarvandaan we de brug, de zee tussen de eilanden en het volgend eilandje kunnen zien. 🌉 Teruggaan naar het resort is geen probleem ook hier hebben ze een transfer service. De plaatselijke, overigens erg vriendelijk barman regelt dat we terug gebracht worden. Pfffff, en daar zijn ze, de buurman en de barman met hun scooter. 🛵🛵 Wim, Kjenno en de buurman samen op een scooter. Thimo, mama en de beschonken Balinese barman daarachter aan. Ten eerste past dat natuurlijk niet, ten tweede had onze Barman toch iets teveel lol. Hij kon niet recht sturen, bossen mee, stukken van de weg af, al zigzaggend gaan we vooruit . 😂🤣 En maar lachen die gast, daarachter is Thimo aan het roepen, zo cool, zo cool. En daarachter loopt moeder te roepen, oké We Will walk from here, we Will walk from here.
We slingeren letterlijk door het pikkedonker, over de paadjes, bergje op vliegt moeder bijna van de scooter. Tot we alle twee net zo hard lachen als de Beschonken Balinese Barman een lol dat die man had. En wij zijn weer een ervaring en herinnering rijker. 😪

Het was een relax dagje, niet teveel te melden voor de blog. En toch zit de dag voor ons weer boordevol met avonturen, letterlijk. We gaan slapen en dromen hopelijk niet teveel over groene adders . Morgen hoppen we naar het volgende eiland. 💚💚

Geschreven door Hewi