We worden echte campo bewoners en beginnen te wennen aan zaken die het begeven, uiteraard altijd als het niet uitkomt.
Gisteren meldde ik dat de pomp die zestig meter diep zit nagekeken moest worden.
Geen water in het grote huis is redelijk lastig, hoewel het zwembad veel uitkomst biedt.
De mannen van Vidal hebben met man macht, kracht en kranen deze lange pomp eruit gekregen en.....meegenomen voor reparatie. Misschien komende dinsdag terug en wij...wij berusten, halen 3 emmertjes water en pompen Haha.
Vandaag zou volgens ons weer water uit het stuwmeer komen en met wat uitgelegde kunstgrepen zouden we dat dan in het (huis)waterreservoir kunnen doen.
Manmoedig op weg Edmond met de auto en tekeningen, telefoon mee om elkaar te kunnen contacten. Ik hing in blijde verwachting boven de put om het stromend goud te zien vloeien.
Helaas een vloekende Edmond die geen kraan open of dicht kon draaien. Redelijk chagrijnig samen gaan kijken? Maar inderdaad mission impossible.
Wat bleek, ik had verkeerd op mijn “waterpapiertje” gekeken, niet deze zondag maar volgende week en vervolgens elke zondag tot september een uur water.
Goed lezen is ook een vak.
Dus zwemmen en heel zuinig omgaan met wat er wel is en dan....zien wij vol goede moed de komende week tegemoet.
Dat bedoel ik, leven op de campo of wel op het land heeft zijn charme, maar je moet wel inventief en zonder morren oplossingen zoeken. Het is.. wat het is en alles zal reg komen!!
Edmond en Femke ( partners in crime)

Geschreven door Femkes.wereldreis