Wat een week. Een week waarin ik vond dat ik niet veel te melden had zeg maar. Wennen aan de kou ook. Vorig jaar zaten we in heerlijke temperaturen in Portugal. Dan ervaar je geen moeheid in je lijf. Ook al is het kouder, neem ik de kids en natuurlijk ook Gijs, nog steeds graag mee naar buiten. Maar ja, het is in dat huisje zo lekker knus en warm mama. Ja dat snap ik, maar wanneer ze buiten zijn geweest kunnen ze daar ook weer van genieten. Het naar buiten krijgen gaat alleen niet altijd vanzelfsprekend. Maar dat zal niet alleen bij die van ons zijn denk ik.
Een aparte week even voor me inderdaad. Met een gevoelige tand die na een jaar weer van zich laat horen, zoals de tandarts al voorspeld had en die volle maan voelen we ook allemaal. Of ja, wij dan. Maar ik had een paar mooie afspraken in het verschiet.

Het bezoek op zondag van onze goeie vrienden Nelleke en Simon met hun kinderen dat doet ook goed natuurlijk. Altijd gezellig om mensen over de vloer te krijgen. Op woensdag zijn mijn ouders komen luchen om zo de auto hier achter te laten. Gijs heeft ze weer naar huis gebracht om zo even van huis te kunnen zijn. Want veel werken met je passie is leuk, maar even niet thuis zijn zeg maar is ook even fijn. Daarom had ik ook de auto nodig. Zodat ik op vrijdag naar Nelleke kon gaan voor sensi therapie, wat echt super fijn is om te ervaren. En ze deed het voor een beginneling hardstikke goed haha. Wat daar uit kwam kon ik weer meenemen naar mijn mini-retreat in Loon op Zand op zaterdag. En ja, waarom in Loon op Zand? Dat is een dik uur rijden, wat voor mij ook een uitdaging is. Maar vanuit Gilze was dat niet zover. En dit stond al vanaf september geboekt en ik vond dat ik het gewoon door mocht laten gaan. Totaal geen spijt van. Dit is ook een aanrader. Na een voor mij lange rit in de auto, kom je aan in een heerlijke verwarmde yurt. Knus met houtkachel. Een klein groepje van 8 vrouwen waarmee je een stiltewandeling gaat doen in het ernaast gelegen bos. Het was koud vandaag en het sneeuwde/ijzelde een beetje, maar daardoor bleef er een mooi wit laagje achter en zo kreeg het bos een sprookjesachtig uiterlijk. Echt heel mooi. In het begin van de wandeling kwamen er 3 reeen voorbij gelopen en kort erna nog een vosje die van ons schrok. Want ja, als je wandelt in stilte ben je minder goed te horen. Normaal klets je natuulijk veel meer. Maar nu was het ook een uitdaging voor mij om m'n mond dicht te houden haha. Maar heel speciaal. Terug in de yurt krijgen we ruim de tijd om bij te kletsen en te lunchen, waarna we een ECONIDRA sessie krijgen. Ook dit is een heerlijke ervaring geweest. Ze zeggen een sessie is gelijk aan 3 uur slaap. Nou, dat zou veel slaap schelen dan als ik dit thuis zou doen. Maar ik weet wel dat ik heel anders achter het stuur zat op de terugweg. Wat fijn dat ik dit heb gedaan. Dit gevoel vasthouden en meenemen in je dagelijkse dingen. Als je wat wil veranderen, zal je het toch zelf moeten doen. Je voelt het alleen niet altijd. En van zo'n zelf momentjes gaat het reageren vanuit je gevoel weer meer stromen.

Op dinsdag ben ik trouwens nog met de kids een stukje gaan fietsen. We zijn altijd langs een paadje gefietst wat door de wei liep, dus hebben we dat nu een keer gelopen. Maar ver kwamen we niet omdat Eliza verliefd werd op de lichtbruine paarden in de 2e wei en daar een mevrouw de paarden aan het verzorgen was. Eliza en paarden. In de toekomst mogen we in de buurt van paarden gaan wonen denk ik. Dan zien we haar de hele dag niet, haha. Zeg nooit, nooit. We zijn ze nog overal tegen gekomen waar ze welkom is, dus dat gaat wel goed komen. Zo ook hier bij deze mevrouw. We mogen altijd komen kijken en komen aaien wanneer we in de buurt zijn. Ook staat er in de 1e wei een donkerbruin moeder paard met jong. Dit paardje kan een grappig geluid door z'n neus maken. Daar hebben we om in een deuk gelegen. Het paardje vond het alleen maar leuk dat we op bezoek kwamen. Dartelend door de wei. De kinderen hebben ook iets in het dorp gezien. 2 lantaarns in de tuin bij iemand waar de kerstman en een sneeuwpop in staan en waarin het sneeuwt. Toevallig staat zo'n zelfde lantaarn ook hier bij het restaurant. Dat zijn weer wandeluitjes in de avond. En we kunnen iedere dag naar het dorp om naar de kerststal te gaan kijken. De 1e keer dat we hier woonde was dit er ook al en werden ze vriendjes met de ezel. Dus we hoopte weer op een kerststal dit jaar. En deze staat er met schapen en ezel. Heel leuk gedaan.

Zondag begonnen we de ochtend met alweer een super leuk webinar van Reizen (met kinderen). Zeer geslaagd weer. Mensen in contact brengen en elkaars kennis en ervaringen delen. Echt top hoe dat gaat. Smiddags hadden we de verjaardag van neefje Ray waar we graag op bezoek gingen, konden we meteen een lunch in Asten bij mijn ouders regelen. Het was al koud buiten, maar die kids spelen graag buiten, dus nu ook achter in de tuin. Fijn dat ze ook nog met Keet en Loet hebben kunnen spelen. Die kennen ze nog van vrienden uit Heusden. Dat kletst meteen aan. Leuk om te zien. Totdat er een voetbal in de jongste z'n gezicht beland, maar dat ging echt per ongeluk. De kids wilden ook echt niet naar huis, maar ja, een dag eindigd nou eenmaal.
Maar nu rond de kerst is het ook leuk om in het donker naar huis te rijden met die lampjes overal.

Geschreven door Doorgijss.reisblog