Wauw zeg. Wat is deze route toch prachtig. Het aangezicht veranderd steeds. En die opkomende herfstkleuren maakt het wel een sprookje. Als je een huis ziet staan met een prachtig uitzicht op water en bergen. Je zal zo iedere ochtend wakker mogen worden. Toch te gek gewoon?
We gingen weer op zoek naar een waterval. De Brakkåfallet. Jazeker. Deze was ook mooi. Een beetje klimmen en door het bos lopen vinden die kinderen wel mooi. Echt te gek waar je dan uitkomt. Ook beneden bij de waterval was het een sprookje. Aan de overkant van de weg liep het water verder, maar een Nederlands stel waarschuwde ons voor een geslachte eland bij dat huisje wat erbij stond. We zagen inderdaad op de weg ernaartoe dat er jagers bij hun jagersstoel zaten. Om de zoveel meter uit elkaar. Jachtseizoen helaas. Toch zijn we bij het water naar dat jachtershuis gelopen en hebben we ze het elanden hoofd even laten zien. Fritz vond het wel interessant. Eliza vond het zielig. Uitgelegd dat het elandenvlees wat ze bij Mieke had geproefd toch echt op deze manier in de winkels komt te liggen. Ik kom liever een eland in het wild tegen. Met alles erop en eraan.
We reden daarna verder naar de koraal grotten, maar daar was de kortste wandelroute 8 km retour. Dat is voor onze kinderen toch echt te ver met klimmen en dalen. Dus zijn we verder gereden naar Bjurälven Natuurreservaat. Voor de lunch en een dutje. Ik ben in hun dutje even aan de wandel gegaan. Ook even heerlijk in m'n uppie door de bergen. Ik liep een klein stukje van de 3km route. Prachtig open uitzicht over een meer en hoge bergen. Ik schoot via een steile klim de bossen in, lopend over planken. Weer een sprookje met die herfstkleuren. Ik kwam uit bij een schattig watervalletje die van hoog naar beneden sijpelden. Ik liep nog een stuk door, maar het dutje was bijna voorbij dus koos ik ervoor om terug te lopen. We zijn met z'n viertjes naar het begin van de route gelopen, waar ook een oude boerderij stond uit 1835. En een traktor. Daar maak je Fritz altijd blij mee. Daar hebben we even gespeeld met dat prachtige uitzicht. Bij de camper liepen er een aantal hoefsporen naar boven, dus dat probeerde we even uit. Maar we moesten steeds meer plassen water omzeilen, dus zijn we maar terug gelopen. Op naar Stokenjokk in het Zweeds Lapland, waar je vet kans kan hebben op het Noorderlicht. Wanneer het niet bewolkt is natuurlijk. Nu rijden we in gebieden met alleen maar bergen. Geen boom en huis meer te vinden. Besneeuwde bergtoppen zelfs. Zo mooi. We komen ook een aantal keren rendieren tegen. Wat hebben ze hier een groot en open leefgebied. De camperplaats is ruim opgezet, dus plek genoeg. We kregen zojuist een melding op een helder Noorderlicht, maar dan is het potverdikke toch dik bewolkt. Helaas.

Geschreven door Doorgijss.reisblog