O Martine , o Martine . Zie ik jou op televisie dan is mijn avond goed daaruit mag je concluderen dat je mij doodgewoon iets doet .

We worden wakker en vernemen het heengaan van Martine Tanghe een vaste waarde die we van Jongsaf iedere avond op tv zagen is niet meer.
We blijven nog wat zitten en zijn helemaal niet gehaast aangezien het pijpenstelen aan het regenen is
Als we dit opzoeken volgens de regels van het groot Nederland dictee dan vinden we.

Het regent pijpestelen’ (ook goed: pijpenstelen; officieel móét het met tussen-n) wordt gezegd om aan te geven dat het flink regent. Het gaat dus niet om een licht buitje of wat motregen, maar om een langere periode waarin er flink wat water naar beneden komt.


De verovering van Vlaanderen moet verder en we trekken ons regenvestje aan.
Langs C mine verlaten we Genk. En rijden een 20 tal km door de bossen tot in Zolder.
Hier zullen we onze laatste mijntoren zien denk ik . Terug door de bossen naar Leopoldsburg . Donkere wolken, de regen en een onweersbui doen ons even schuilen onder een luifel bij een huis in aanbouw . Meteen maken we van de gelegenheid gebruik om een boterhammetje te eten . De bui is over en we rijden langs de oude kazerne -de stad genaamd naar onze eerste Vorst - binnen.
Nog een 30 tal km en terug veel bos met uitstekende fietspaden . Plotseling een herkenningspunt de fietsbrug door de bomen.
In Lommel komen we voorbij de Duitse begraafplaats . Rij aan rij mooi achter elkaar liggen de gesneuvelde soldaten. Net zoals ze waarschijnlijk ooit met volle trots voorbij de fuhrer marcheerden.
We komen aan in Mol en de provincie Antwerpen heet ons welkom. Op zoek naar iets om te eten in de buurt maakt dat we opnieuw schuilen in een bushokje . Nu regent het echt pijpenstelen .
Blijkbaar ligt onze eetgelegendheid temidden het provinciedomein . Het lijkt hier wel een versterkte burcht te zijn .
Toegangscontrole !
fietsen niet toegestaan !
staan jullie op de camping ?
Op geen enkele vraag konden we positief antwoorden .
Toen we lieten blijken dat we van niets wisten. Keek de dame naar onze doorweekte kleren Liesbeth had een beetje koud en we mochten binnen . “ Fiets maar door tot het hotel” klonk het .
“ en smakelijk “
Soms moet je een beetje geluk hebben ook .
Slaapwel en morgen naar de Kempen.

Geschreven door Depeet