Omdat we toch vroeg wakker zijn kunnen we Jos en zijn medebroeders om 6.15 uur nog uitwuiven en een goede reis wensen.
Ook zij reizen zwaar beladen. Blijkbaar zijn er in Congo heel wat jonge paters in opleiding die er o.a.ook op het land werken. Maar er is daar blijkbaar geen zeep om zich daarna e wassen. Dus nemen ze het maximum toegestaan gewicht aan zeep mee.
We bekijken dan ook nog eens de route van vandaag: een makkie: steeds de Maas volgen. Enkel in Givet zien dat we de 'aansluiting' vinden.
Na het ontbijt en het pelgrimsmoment met pater Philippe, we zingen samen het pelgrimslied, ondersteund door zijn smartphone, kunnen we vertrekken.
We verlaten dus het toeristische Dinant.Op een maandagmorgen is er het heel wat rustiger. Zo kunnen we nog meer genieten van al de mooie saxofoons die Dinant sieren.( Adolf Sax, geboren in Dinant, maar (verarmd) gestorven in Parijs)
Ook tijd om afscheid te nemen van Flip. Bart heeft gisteren de trein huiswaarts genomen om tijdig op zijn werk te zijn vanmorgen!
Flip fietst terug richting Leuven voor familiebezoek, met overnachting.
Bedankt Bart,Flip voor dit "TGV" tochtje.
Dan ben ik dus voortaan alleen op pad, simpel de Maas richting Givet volgen.
Al snel begin ik me toch zorgen te maken over de slechte kwaliteit van het jaagpad. Wat later wordt het me duidelijk: als ik hier doorga neem ik het zeer avontuurlijke fietspad door bos, weide en langs de rotsen van Freyr. In 2011 deden we dit al eens. Dus het kan: als de Maas niet te hoog staat en als je een Engelse sleutel bij heb om soms een een poortje (tijdelijk) te demonteren. Maar Bart is er niet bij (Engelse sleutel behoort tot zijn standaard fiets uitrusting) Dus ik beslis omgeving keren en te zien wat er fout ging. Dit is ook snel duidelijk. Door grote werken aan de sluis was alle signalisatie weg. Ik moest dus via de sluis oversteken. En inderdaad na wat zoeken was er een paadje doorheen de werken. Zo dus weer in de goede richting! Maar snel merk ik dat mijn kilometerteller verdwenen is. Dit kan maar gebeurt zijn door de ongewone manoeuvres om de sluis over te steken. Dus opnieuw rechtsomkeer ... en inderdaad het lag er. Derde keer, goede keer om definitief de juiste weg te volgen.
Sedertdien is het alleen maar genieten van het prachtige fietstraject dat de Voie verte Trans-Ardennes is. Een aanrader voor fietsliefhebbers. In Givet vinden we onmiddellijk de juiste verbinding en het lukt zelfs om in het stadhuis de eerste Franse stempel te verzamelen!
Onderweg kom ik op een bekende rustplaats nog een Kazou groepje uit Deinze tegen. ( een van de kinderen:" oei die meneer spreekt Nederlands") Ze waren duidelijk al enkele dagen op kamp.
Wegvergissingen zijn niet meer mogelijk, alles is zo duidelijk aangeduid. Er is wel de mogelijkheid om soms een bocht af te snijden langs gewone wegen,maar omdat het zo goed fietst blijf ik alle bochten en kronkels volgen. Dit levert enkel wat extra kilometers op.
Maar ik kom tijdig aan op de camping om tentje op te stellen. En het aanwezige restaurantje is de ganse avond open !
Dus dag 3 geslaagd!

Geschreven door De.weg.ontstaat.al.fietsend