Sorry vrienden en volgers. Ik was er gisteren niet meer toe in staat. Ik had er de kracht niet meer voor. Het was me de dag wel. Ik had me voorgenomen om Obernai op de fiets te bezoeken. Dat is maar 10 kilometer van hier dus ik had gedacht daar een leuk fietstochtje van te maken. Had er een uitgezocht van 22 kilometer. Maar na de eerste 4 kilometer deed zich een nogal vervelend probleempje voor. Ik moest niezen. Zo’n nies die uit je tenen komt. Geen probleem. Even stoppen en niezen. Maar als die andere uitlaat dan ook besluit om open te gaan staan heb je dus wel een probleem. Even terug, met die vieze broek op het zadel, verschonen en weer onderweg. Dan heb je dus al 12 kilometer gefietst zonder dat je ergens gekomen bent. En dan wordt er in de routebeschrijving niet gemeld dat je eerst 10 kilometer moet fietsen om op het begin van de route te komen. Ik heb de oude gedachte van ‘mind over body’ weer uit de puntjes an mijn tenen gehaald en heb me niet laten ontmoedigen. Maar tellen jullie even mee. Eerst die 12. Dan die 10 en dan nog 22. Ik ben ook geen 18 meer.

Na een flink colletje wordt je dan wel weer beloond met een prachtig uitzicht over de Elzas. En even verder, nog mooier, het uitzicht van het stuk dat nog gereden moet worden.

Na een stuk of wat kleinere dorpjes, die allemaal zo’n welkomspoortje hebben, die doen het bij mij altijd goed die liefelijke poortjes, toch aangekomen in Obernai en dat is toch diferend koek. Is Molsheim leuk maar niet meer dan dat, is Obernai leuk leuk en veel meer dan dat. Ik zou hier herinneringen aan moeten hebben omdat mijn meisie zegt dat we hier al eerder zijn geweest heb ik er in ieder geval geen active herinneringen aan en lijkt het voor mij allemaal nieuw. Het is een aaneenschakeling van vakwerk en het is allemaal mooi en goed onderhouden. En las but not least. Ze hebben hier eindelijk de onvervalste Flamkuchen. In gezelschap van een, ook onvervalst, glaasje Elzas wijn heb ik dat vol overgave tot mij genomen. En gelukkig realiseerde ik mij op tijd at ik nog terug moest fietsen. Anders was ik nu nog onderweg geweest. Ik kan een goede vriend, volger wel alvast even waarschuwen dat hier een groep terroristische zuip kabouters zijn die een invasie voor Nederland plannen. Ik voel me als vriend verplicht om daar een waarschuwing voor uit te laten gaan. Ik heb tot het laatste moment genoten an Obernai.

Tijdens de terugreis deed zich nog een ander probleempje voor. Batterij va de telefoon is niet voorbereid op 43 kilometer fietsen en gaar zo’n 10 kilometer voor de finish op zwart. De fietspaden zijn hier prima maar regelmatig een bordje moeten ze nog even doorkrijgen. Ik denk dat ik een kilometer of wat extra heb. In Spanje en Portugal was het allemaal veel erger maar het bewijst wel dat we nogal afhankelijk zijn geworden van die zooi.

Terug bij Campert had ik dus niet de kracht meer om een blog te schrijven. Ik was blij dat ik het leven nog had.

Vanmorgen nog even naar de supper gefietst voor brood en ik kwam terug met twee pakken wijn, een bak salade en een stel extra onderbroeken. Safety first. En. Oh ja. Ik heb ook nog brood gekocht. De rest van de dag heb ik uitgezakt, uitgerust en van het zonnetje genoten. Morgen weer andere spannende dingen.

🚐💨😴

Geschreven door Camperavontuur