Wakker geworden om 8:15 dat is laat voor ons deze vakantie.
Vannacht nog van kamer veranderd omdat de airco het niet deed( hebben wij patent op vorig jaar in Sri Lanka ook al.
Mee gaan laat ontbijten en het weer is zwaar bewolkt vannacht weer regen gehad.

We lopen eerst her dorpje in om nog even een en ander te kopen en dan terug naar ons hotel. Transfer regelen voor morgenochtend en even in onze koelcel.( ondanks bewolking is luchtvochtigheid hoog dus zweten maar) we besluiten naar het strand te gaan rn daar even te chillen. Om 14:00 afgesproken met onze vriend Lek.
Aangekomen op het strand staat de vrouw van Lek al driftig naar ons te zwaaien. Lek is op het strand en we kunnen mee naar het eiland Nan gyuan. We gaan lekker mee om daar te snorkelen en te chillen.

Na 25 minuten varen komen we aan. Wat een desillusie is dit een soort Efteling voor snorkelaars. Entree betalen om op het meest vervuilde strand van Thailand te snorkelen . Iedereen die deze kant op gaat kan deze attractie wat mij betreft mijden. Het eiland is werkelijk prachtig maar het staat er vol met 1000 Japanners en Chinezen die met hun high tec apparatuur de hele middag selfies maken en met zwemvesten snorkelen. Ze blijven lang in het water en ik besluit ook maar even de onderwater wereld te bekijken. Dood koraal heereeel veel dood koraal. En een paar vissen. Lek heeft ons gisteren echt verwend wat is dit vreselijk. Wel een octopus gezien die van kleur veranderd maar dat was het dan ook.

Na een paar uur ( ook nog even met regen) besluiten wij naar het restaurant te gaan en drinken een borrel. In de hoop dat onze vriend Lek een paar uur eerder dan afgesproken alweer aan de steiger ligt.

En ja hoor hij zwaait alweer vrolijk als we de steiger op lopen. Eigenlijk heeft hij een volle vracht maar voor ons heeft hij plaats we vertrekken anderhalf uur eerder dan afgesproken.
Fijn om te zien Dat hij een goede dag heeft gehad. We spreken af dat we vanavond de zonsondergang op zijn bootje gaan kijken onder het genot van een koud biertje en natuurlijk even vissen.
Wij verzorgen het bier en de boot natuurlijk van Lek en Pat.

We varen uit en als we op open water zitten gaat de hengel uit ploppen een paar koude biertjes open. Wat is het leven heerlijk relaxed zo.
Er zijn vandaag veel golven maar Lek weet zijn bootje goed op de golven te houden. Als we te ver afdrijven varen we een stukje terug en we zien in de zon in de zee zakken. Thailand je was fantastisch voor ons en Marius en ik spreken af dat we gaan proberen hier weer terug te komen. Pangan en Koh Tao hebben echt ons hart gestolen.
We worden er bijna weemoedig van.
Het wordt helemaal donker en dit bootje heeft geen licht met een zaklantaarn varen we terug naar het strand. Lek weet ook in het donker moeiteloos zijn weg te vinden tussen de stenen en touwen. We vragen ze om vanavond met ons uit eten te gaan op onze kosten . Ze willen het niet aannemen. Wij leggen op handen en voeten uit dat we het graag zouden willen rn dat ze zelf het restaurant uit mogen kiezen. Na wat Thais overleg willen ze wel pizza eten nou dat gaan we doen dan.
Wij vragen waar hebben in de toeristen straat al paar keer lunch gegeten bij een Italiaan maar Lek en Pat worden we ongemakkelijk van. Ze zijn voor deze omgeving arme mensen. Wij laten ze het restaurant uitkiezen en komen terrexht in een achteraf straatje waar een Italiaan zijn restaurant runt.
We eten een heerlijke pizza en dan opeens is pat op een scooter weg.
Na 20 minuten komt ze terug en heeft ze voor ons cadeautjes gekocht. Wat een geweldig lieve mensen zijn dit. Marius krijgt een armbandje en ik een sleutel hanger beide met het symbool van Koh Tao de waterschildpad.
Dit soort ontmoetingen maken dat wij zo van reizen houden en in alle landen waar we zijn geweest mensen hebben ontmoet die wij een warm hart toedragen.

De eigenaar van het restaurant en zijn Thaise vrouw hebben 2 eekhoorntjes als huisdier en jullie snappen Marius is verkocht en zit met de beestjes in zijn nek en op zijn arm.

Dan gaan we betalen Lek vraagt wat wij van hem krijgen. De rekening is 1300 Bath (nog geen 35 euro) voor een diner voor 4 personen. Nou wij hebben jullie uitgenodigd en wij betalen dus. Ze zijn ons dankbaar en lopen met ons mee door de steegjes naar ons hotel , daar nemen we afscheid en Lek en Pat huilen en wij dus uiteindelijk ook. Wat een bijzondere ontmoeting van 2 dagen maar voor altijd in ons hartje en we hopen elkaar nog eens terug te zien. Maar we hebben internet dus proberen contact te houden. Wij gaan een kant op en Pat en Lek de andere kant op. We kijken alle 4 nog meerdere malen om en zwaaien en geven handkusjes.

Pat en Lek zijn voor ons Koh Tao en als jullie hier ooit terecht komen dan raad ik aan met deze lieve mensen een dagtrip op hun bootje te maken. Niet met de grote speedboten maar gewoon met de Thaise long tail boten en de echte bewonderd van dit prachtige stukje Thailand. Ze hebben het hard nodig.

Wij gaan nu onze koffers inpakken. Het zit er op al zijn we nog wel ruim 30 uur onderweg voordat we in Amsterdam zijn. Maar ja je moet wat over hebben voor het bewandelen van de wereld en zijn ongebaande wegen.

Ik schrijf nog 1 verslag over onze lange terugreis maar voor nu welterusten kus Marius en Arienne

Geschreven door Ariemaries.reisdagboek