Zondag in de namiddag 11 november met een taxi naar het station van Bangkok. ( Hua Lampong railway station).

Begint alweer goed de chauffeur wil 200 Bath extra hebben omdat een van onze koffers niet in zijn achterbak past , we zijn nog geen 100 meter onderweg.
Marius en ik zeggen eigenlijk tegelijk dat ie niet lekker is en dat hij dan maar moet stoppen dan stappen we uit.
Dat doet ie ook niet dan wil hij de prijs gaan afmaken, ik zeg zet je meter die onder je handdoekje op je dasboard zit maar aan. Die is stuk zegt hij, tuurlijk sneu voor je “weer dreigen met uitstappen en een foto maken van zijn registratie nummer “ rijdt de chauffeur chagrijnig richting het station.
Wij proberen nog een praatje met de man te maken maar hij verontschuldigt zich dat zijn Engels slecht is. Wij lachen dat hij wel weet hoe hij extra geld moet aftroggelen in het Engels maar de tijd vragen dat lukt niet.

20 minuten later komen we bij het station aan, ritprijs 57 Bath. Wat een grap en dan proberen 200 Bath voor je koffer te krijgen . Hoofdschuddend betalen wij en lopen weg.
De mensen die mij een beetje kennen denken vast dat ik kook van woede maar ach we zijn op reis en haal mijn schouders op en loop lachend achter Marius aan. Weer een ervaring rijker .

Op het station waar wij net als in de rest van de stad chaos verwachten zit iedereen in een rijtje op bankjes of stoelen. Een man in imponerend uniform zorgt dat je ook in een rijtje blijft zitten en anders verzoekt hij streng om je te verplaatsen . De trein vertrekt om 19:30 en het is pas 17:30 dus we hebben nog eventjes. Ons is aangeraden op tijd te zijn en volgens de dames van receptie in ons hotel zou de taxi rit een uur duren.
We zijn ruim op tijd prima.

In het station zit een Dunkkin Donut shop dus we slaan nog even een diner en ontbijtje in.

1800 uur iedereen in het station gaat staan en het volkslied begint te spelen. Iedereen staat rechtop in de houding en ook de vele aanwezige toeristen gaan maar verbaast staan, wij dus ook.
Wat een vreemde gewaarwording is dit. Alle toeristen staan elkaar verbaast aan te kijken Dit had niemand aan zien komen en dat is het leuke van reizen de onverwachte verassingen wij houden ervan.

18:30 de trein staat klaar en wij lopen richting het perron. Op zoek naar spoor 9 wagon 11 coupe 13-14. Deze trein is enorm. 25 wagons achter elkaar maar al snel vinden we de juiste. In de trein staat onze trein stewardess al te wachten en vraagt zich af of we wel goed zitten. Ik zeg haar dat mijn bijnaam diva is en dat eerste klas bij mij hoort. Leuk mensen we horen al snel dat haar naam Tjepp is en ze is zeer vriendelijk en behulpzaam.
Wij hebben alcohol voor in de trein en dat is ten strengste verboden. Maar onze nieuwe vriendin Tjepp knijpt wel een oogje dicht.
Dan vraag ik aan haar of er een plek is in de trein ( deze reis gaat 12 uur duren) waar we mogen roken die is er officieel niet maar ook daar heeft Tjepp een oplossing voor , de hurk toilet in de tweede klas staat het raampje open en als de conducteurs kaartjes hebben geknipt kunnen we daar wel roken zegt ze fluisterend . Als we gepakt worden staat er een boete van 2000 Bath op maar geen zorgen Tjepp vertelt wanneer het veilig is. Wij geven haar bij het brengen van de drankjes een fooi en hebben een nieuwe Thaise vriendin.

De trein vertrekt klokslag 19:30 en al snel komt de conducteur kaartjes knippen, de assistent van Tjepp komt om een uurtje of 9 onze bedjes opmaken en dan komt onze nieuwe Thaise vriendin vertellen dat de kust veilig is we kunnen roken.
Hierdoor zien en ruiken wij de tweede klassen en zijn wij blij dat we toch voor de eerste klasse zijn gegaan , alleen roken doen wij tweede klas.
Wat een heerlijk avontuur is dit nu alweer.

Uurtje of 11 gaan wij de lichtjes uitdoen en proberen te slapen, dit lijkt ondanks de eerste klas bedjes niet mee te vallen.
Alles rammelt en beweegt en de trein stopt erg veel.Wij hebben het idee dat we zoals mijn nichtje Benthe altijd zegt de poepoe boot ( dit is de stalen schuit met dieselmotor van Phlippie en mijn broer) Na ruim een uur proberen pak ik de door mijn vader geregelde slaappillen. In het vliegtuig was 1 niet genoeg dus besluit er direct 2 in te nemen en al snel val ik in slaap.

6 uur Tjepp rammelt aan de deur wakker worden over een uur zijn we bij het station waar wij uit moeten stappen. Marius die de hele nacht geen oog heeft dichtgedaan is verbaast meerdere keren heeft hij naar beneden gekeken en ik sliep als een blok. Hij had niet meegekregen dat ik slaappillen had ingenomen.

Ik loop snel naar de toilet maar kom hier al snel van terug. Het stinkt naar pis echt niet te doen dit gaat hem voor mij niet worden, kokhalzend kom ik terug in onze coupe . Ik overweeg in de wasbak die wij in de coupe hebben te gaan plassen maar dit houd Marius tegen. Dan besluit ik met sigaret naar de hurktoilet te gaan waar wij stiekem roken. En hier ga ik op mijn hurken plassen. Zo dat lucht op.
De mensen die mij een beetje kennen snappen dat ik over een HELE grote drempel ben gegaan maar nood breekt wet.

Even tanden poetsen en met vochtige doekjes gewassen pakken we al onze spullen bij elkaar en stappen we even later uit in Suratthani.

Hier zou onze privé transfer ons opwachten. Veel naambordjes maar niet die van ons.
Een behulpzame dame van een boekingsbureau helpt ons en belt het hotel waar wij de komende dagen verblijven in Khao Sok National park. Oeps ze waren onze boeking vergeten en een uur later dan gepland is er dan eindelijk een driver die ons in 2 uurtjes diep het tropische regenwoud in gaat rijden.

Onderweg zien we al dat we echt in een compleet andere wereld zitten. Dit is waar wij van houden . Onderweg krijgen we nog even een traumatische ervaring er is echt een paar minuten eerder een ernstig ongeval geweest met een auto en een scooter . Iemand helpt een gewonde dame op de grond en even verder ligt een man op straat die het helaas niet overleeft heeft. Dit hadden we liever niet gezien en brand nog wel even op ons netvlies.

Dan komen we aan in een prachtig paradijs een klein hutje naast de rivier wauuuuuuw en de rust dit kunnen we niet omschrijven . We gaan even lekker relaxen, dit betekent voor mij met een boek in de hangmat en voor Marius met zijn hengel langs de rivier. We hebben bij aankomst 3 excursies geboekt en de eerste is een lekker relaxte 3 uur met een rubberen kano en gids de rivier afvaren.
Dit is adembenemend mooi en we hebben het gevoel dat we in een aflevering van National geograpic zitten.
Onze kano blijkt lek en onderweg doet de gids er alles aan en blijft pompen. Wij zittten inmiddels zeiknat in de kano maar dat mag de pret niet drukken. Al snel stopt de gids en wijst naar een boomtak boven ons. Ieeeeeeuuuuuwwww een slang van 1,5 meter geel met zwart hangt lekker te chillen boven ons. Ik ben bang dat dat beest in onze kano valt en vraag of hij een beetje aan de kant kan gaan . De gids lacht me uit” maakt mij niet uit vriend, in Nederland hebben wij deze engerds niet”.

Dan varen we door en stoppen op een prachtige plek waar op een kampvuur koffie wordt gemaakt, wij drinken beide geen koffie dus slaan vriendelijk af. Krijgen dan uiteindelijk in een bamboe stokje een kopje warm water. De kopjes mogen we houden. Dan varen we verder en de gids vertelt dat hij hier vaak lang staat makaken ziet maar niet vandaag ( goed verhaal hahaha) we zien nog wat vogels en dan stappen we uit de kano en staat een jeep ons op te wachten om ons terug te brengen naar ons hutje in de jungle.

We gaan direct douchen alles sluit in dit dorp om 9 uur dit is echt een compleet rust oort. Heerlijk ma het Bangkok.

Nu is het donker en de geluiden van de jungle overheersen alles. We gaan hier vast heerljjk slapen. Kan jullie veel omschrijven maar voor de geluiden moet je gewoon deze kant op Khao Sok is een echte aanrader.

Morgenochtend om 8:30 gaan we 4 uur de jungle in met gids en het ergste komt morgen avond om 20:30 2 uur se jungle in in het donker. Heb stiekem al een beetje spijt na het zien van de grote dikke giftige slang van vanmiddag staat ons vast veel engs te wachten morgen. Tarantulas en slangen is een zekerheidje zeggen ze .

Met het lichtje van de telefoon lopen we richting ons hutje bang om op iets giftigs te stappen.

Welterusten vanuit Khao Sok National Park Thailand van Marius en Arienne

Geschreven door Ariemaries.reisdagboek