Lekker rustig aan de dag gestart. Passage du Gois stond op het programma. Een weg die bij laag water het eiland met het vaste land verbind. Lees hieronder maar..

Le Passage du Gois
De naam Gois (Goy in oud Frans) dateert van ongeveer 1577. Het komt van het werkwoord “goiser”, wat betekent dat je loopt terwijl je schoenen nat zijn.

Het Gois is een weg die droog valt bij laag water en is gelegen in de baai van Bourgneuf waar het de verbinding maakt tussen het eiland Noirmoutier en het vasteland (de gemeente Beauvoir sur mer). Het is alleen met de auto of te voet toegankelijk tijdens laagwater, omdat het bij hoogwater onder water staat. Er zijn vergelijkbare wegen, maar het unieke kenmerk van de Passage du Gois is zijn uitzonderlijke lengte van 4,125 kilometer. Afhankelijk van het getij, varieert de waterhoogte die het bij hoogwater bedekt, van 1,30 meter tot 4 meter.
Sinds 1971 is de brug van Noirmoutier, die het eiland verbindt met het vasteland, een goed alternatief voor het Gois.
Elk jaar, begin juli, wordt een hardloopwedstrijd “Les Foulées du Gois” georganiseerd.

Was bijzonder om te zien. Rijen met auto's die er over willen of na 200 meter hun auto op het droog gevallen stuk willen parkeren om met mandje, schepjes en harkjes op zoek te gaan naar kokkels of mosselen. Het was een schouwspel om te zien.

Maar als we de andere kant op keken zagen we een vogelreservaat. Jammer dat we er niet konden lopen.

We zijn door gereden naar Noirmoutier en na een heerlijke lunch stond er voor mij een wandeling op het programma. Deze wandelroute staat bekend als "in de voetsporen van de Jacobsen".

De inpolderingswerken die de moerassen op het eiland creëerden aan het begin van de 19e eeuw werden gedaan door Jean-Cornil Jacobsen. De bescherming wordt verzekerd door de dijk vernoemd naar Jacobsen, die tussen 1810 en 1813 werd gebouwd door meer dan 300 arbeiders. Naast de creatie van zoutmoerassen, maakte deze dijk het mogelijk voor schepen om tegen de wind in, naar de haven te varen. Aan het einde van de Jacobsen pier bevindt zich het zestiende-eeuwse Larron fort dat de ingang van de toegangsgeul naar de haven verdedigde. Deze moerassen zijn het toevluchtsoord van vogels vanwege hun rijkdom aan voedsel.

En vogels, die heb ik afgelopen dagen echt veel gezien. Vandaag op de Jacobsen dijk werd ik vergezeld door een heleboel vlinders.

De uitzichten maakte deze wandeling die al onwijs mooi en gevarieerd was bijzonder. Al veel te snel kwam er een einde aan deze route van 9 km.

Morgen staat er weer een reisdag gepland en met lichte tegenzin ga ik dit knusse huisje verlaten. Had hier nog best wat langer willen blijven!

Geschreven door Anjamartien.geniet