Donderdag 7 juni - vrijdag 8 juni

Laatste dagje op Colle Bertini, dus we blijven hier nog even genieten van de zon, het zwembad, wandelen met Dino en ondertussen pakken we vast wat spulletjes in. S avonds gaan we eten in Montaione en op vrijdag ochtend nemen we na 10 heerlijke dagen afscheid van de geweldige plek op Colle Bertini. De beheerders Fabrizio en Michele zwaaien ons uit vanaf de berg, nadat we nog een half uurtje met ze hebben zitten kletsen. We hebben ze geclompimenteerd met hun gastvrijheid, hulp en superlieve omgang met Dino en ze vonden het oprecht jammer dat we vertrokken. Maar.....
Nu toch echt op weg naar Piombino. Deze havenstad ligt op ongeveer 1 uur en drie kwartier rijden va onze vorige logeerstek. De reis verloopt voorspoedig en we zijn rond half 1 bij de haven. We hebben de boot van kwart over twee geboekt, dus we verwachten een uurtje te moeten overbruggen. Echter bij de haven aangekomen, worden we naar "gate 6" doorverwezen en daar aangekomen, worden we direct op de boot van tien voor 1 gezet. Dus jippie, we varen direct aan en gaan ruim een een uur eerder op weg naar Elba. Dino mag onder begeleiding met de lift bovendeks. (en wij dus ook😊). Dino vindt het reuze spannend op de boot, omdat de motoren een gigantische herrie maken, maar uiteindelijk legt (lees ligt) hij zich daar bij neer. Bij het uitvaren, komen de motoren wat tot rust en knorren we met de veerboot het open water op. We eten een broodje aan boord. Dick en ik gaan om de beurt even buiten op het dek kijken en schieten wat mooie kiekjes van de zee, de vertekhaven en van Elba.
Na drie kwartier legt de boot al aan bij Rio Marina. En in het uur zijn we van het vaste land aangekomen op Elba. Er zijn drie plaatsen op Elba waar de veerboot op vaart (Porteferaio, Cavo en Rio Marina) en drie verschillende maatschappijen waarmee je kunt varen (Moby, Toremar en Blue navy), via internet kun je prima uitvissen welk retourtje het goedkoopste is. Wij varen met Toremar op Rio Marina.

We besluiten om in Rio Marina te parkeren, even de benen te strekken, een boodschap te doen en dan naar onze accommodatie te rijden richting Porteferaio.

De rit naar onze accommodatie, Residenza Sant'anna Volterraio, ligt op een klein half uurtje rijden van de haven. We moeten een berg over met vele kronkelweggetjes (waar heel Elba uit bestaat) en WOW!! wat een prachtige vergezichten vanuit de heuvels. Wat ons opvalt is dat alles groen is, alles in bloei staat en de kleuren schitteren in de zon. Ik ben op slag verliefd op dit eiland. Na een half uurtje kronkelen, komen we aan bij een leuk klein baaitje en vlak daarachter ligt onze accommodatie voor de komende 6 nachten. We checken in en missen direct Michele en Fabrizio en hun gastvrijheid. Dat gaat hier ffkes wat anders. Maar goed, de sleutel is in de pocket, we hebben een privé box voor de auto, dus hupsakee naar onze studio. Gelukkig krijgen we een studio met een "groot" terras (groot wordt verderop uitgelegd), omdat dit voor de hond wat prettiger is (waar onze Dino al niet goed voor is).

Nadat we ons hebben "genesteld" gaan we eerst eens genieten aan de kust. In een kleine wandeling van 400 mtr sta je aan het strand van Bagnaio. Het is een kiezelstrand, niet heel groot, juist erg knus in onze ogen. Dino vliegt de zee in en denkt ook dat zeewater te drinken is (daar is hij ook weer heel snel van genezen). We lopen langs het strandje en het mini boulevardje en ploffen neer op een terras aan zee met een heerlijk uitzicht over "onze" baai en genieten van deze prachtige scenery, totdat we besluiten "thuis" te eten op ons "grote" terras. We hebben geen uitzicht op zee, het terras is helemaal niet zo groot in vergelijking met Colle Bertini, maar er zijn kleinere en we moeten nog even schakelen. Helaas loop je ook niet zo even vanuit je terras het grasveld op, het ligt een beetje "opgesloten". Maar we hebben zeker een prachtig uitzicht op een aantal bergtoppen en de avondzon kleurt alles prachtig. Rond 23.30 uur gaan we lekker tukken en Dino is de hele nacht in een diepe slaap (bekaf van de reis en alle indrukken). En wij ook.

Geschreven door Andalusie.Juni.2017