Zondag 3 juni

S ochtends opstaan, de ramen en deuren gaan open en we voelen direct het heerlijke Toscaanse zonnetje binnen komen. Het belooft een warme dag te worden. Niet te vroeg op pad vandaag dus. Dat doen we toch al niet, maar vandaag gaan we pas om 17.00 uur weg. Op weg naar Certaldo alto. Dit stadje hebben we afgelopen week hoog op een berg in de verte zien liggen toen we naar San Gimignano reden en het leek ons leuk om te bezoeken. Onderweg eerst even boodschappen doen, we hebben de koelbox in de auto, altijd handig. Aangekomen bij Certaldo kun je kiezen of je beneden aan de berg parkeert en met een treinlift naar boven gaat, maar je kunt ook naar boven rijden en daar parkeren, wat wij veel handiger vinden. Certaldo is echt een klein pareltje, het stadje is niet groot, in een uurtje loop je er doorheen, maar het is echt mooi, oud en authentiek. Tuurlijk belanden wij weer op een terras halverwege onze wandeling om de interne dorst te lessen met een Aperol spritz. Daarna lopen we nog een rondje door de straatjes, schieten wat kiekjes en belanden bij een restaurantje op het terras waar de bediening super vriendelijk is en het bakje water voor Dino direct weer wordt aangesleept. Het is een zwoele avond. We eten pici (hele dikke spagetti) met een heerlijke saus, drinken een glas wijn, nemen koffie na en slenteren terug naar de auto. Lieve Dino al weer meerdere malen bewonderd en geknuffeld, we kijken er niet meer van op. Maar wat zijn we trots op onze lieve viervoeter.

Maandag 4 juni

Inmiddels zijn we al ruim een week op reis en de tweede helft van ons verblijf op Colle Bertini vangt aan. Het belooft een wat frissere dag te worden, dus vandaag wat eerder op pad, we willen naar Volterra en daarvoor moeten we ook wat langer reizen. Dat neemt niet weg dat we s ochtends nog volop van de zon kunnen genieten. Dick en Dino hun dagelijkse grote wandeling maken en ik mijn reisblog bijwerk. Rond half vier vertrekken we naar Volterra, wat een prachtige route daar naartoe is. Het toscaanse landschap is in volle glorie te bewonderen, de graanvelden, paarse weiden, mooie statige boerderijen bovenop de heuvels, wijnvelden, olijven velden en niet te vergeten de mooie slanke cipressen die overal bovenuit steken. Bij Volterra aangekomen parkeren we op een gratis parkeerplaatsje waar je twee uur gratis mag parkeren. Het ligt tegen het centrum aan, dus besluiten na twee uur de kaart wel weer te verzetten. We lopen door Volterra, het is een mooie plaats, maar op de een of andere manier kan het ons niet zo bekoren. Dick heeft zin in een bak koffie, dus we gaan bij een leuk café naar binnen, vandaag iets te fris om op het terras te zitten (vinden wij). Na 10 minuten nog niemand aan ons tafeltje gehad om de bestelling op te nemen en dus vertrekken we. Een paar deuren verder zien we een heel klein wijnbarretje, dus hups daar naar binnen. Dino wordt weer volop welkom geheten, bak water komt er direct aan en ipv koffie zitten we prompt aan een glas wijn en een heerlijke salade van spinazie, avocado en robbolito kaas. Daarna moeten we terug richting de auto om de parkeerkaart te verzetten, maar zien onderweg dat we alleen de andere kant van het stadje nog niet hebben gezien. Dus we besluiten met de auto naar de andere kant te rijden, daar te parkeren, zodat we niet weer op en neer hoeven te lopen. Zo gezegd zo gedaan en vijf minuten later, lopen we verder door Volterra. Uiteindelijk belanden we bij een restaurantje waar ze pizza op houtvuur bakken, mjammie. Eten is prima, bediening is chagrijnig en niet gastvrij. Ook Dino krijgt geen water en wij geen vriendelijk gezicht. En daar zit m denk ik de crux waarom wij de voorkeur geven aan de kleinere mooie dorpjes die "nog" niet zo toeristisch zijn dan bijvoorbeeld Volterra of San Gimignano. Je merkt een behoorlijk verschil in gastvrijheid. (Met uitzondering van het leuke wijnbarretje dan 😉).

Geschreven door Andalusie.Juni.2017