Goeiemurge,

Vandaag was het wel heel vroeg opstaan. De jongens hadden de wekker van Daisy ingesteld omdat deze niet hoorbaar was. Hebben ze hem om 2:20uur al af laten gaan😒 om half 6 was de bedoeling om op te staan. Nog maar even paar uurtjes proberen te slapen.

Half 6 ging de wekker nogmaals af dus tijd om op te staan. Boah dit is veel te vroeg voor in een vakantie maar goed het is voor een goed doel.

Tosti's gemaakt en alle restjes uit de koelkast en diepvries opgemaakt, auto was al geladen en uitgechecked van de camping waren we ook al. Na ons rijkelijke Ontbijt de tent gepoetst en de afwas gedaan en hub die auto in. We moesten nog 1.5 uur rijden naar een kerkhof in the middle of nowhere.

1.5 uur later daar aangekomen zagen we een paar campers staan maar die waren nog in diepe slaap. 5 min later kamen er ook nog andere mensen aan om te canyoningen. De gids was ook al snel ter plekke.

Brian had gister gevraagd wat onze groepsnaam moest zijn, eigelijk bedoelde ze onze achternaam. De gids komt naar ons toe en vraagt aan Brian bent u monsieur Le peupe in la breuke? Eerst verstonden we hem niet maar 1 seconde later begonnen we te lachen Brian had als naam poepen in de broek doorgegeven 😂😂😂 Mike en Daisy hadden niet gedacht dat Brian dat zou doen haha. Die Fransman had ook geen idee wat die uitsprak. Er was nog een Nederlander die meedeed en ook hij kon er wel mee lachen. Hij had vrouw en kinderen thuisgelaten en ging dit avontuur alleen aan.

Verder bestond onze groep nog uit een groepje Franse jongens die zich vanuit studeren kende en uit de buurt van Parijs kwamen. Was een leuke gemengde groep.

Vanuit het kerkhof moesten we 1 minuutje achter de Franse gids aanrijden, naja een Frans minuutje die duren altijd wat langer. Misschien stamt Daisy wel van de Franse af 🤔.

Vandaag gaat een heel lang reisverslag worden 🙈
We hebben genoeg meegemaakt.

Eenmaal op de parkeerplek aangekomen moesten we in een grote kring om een zeil gaan staan. Eerste wat de gids tegen Daisy zegt ey doe jij wel aan sport? Jullie hebben de zwaarste route van de ardeche wat jullie gaan doen en je moet een flink stuk lopen waarop Daisy zegt dat lopen geen probleem is. De andere Nederlander zei al dat hij die opmerking vrij grof vond Naja misschien moet Daisy dan toch maar iets meer gaan sporten als ze thuis is.

Gelukkig mocht daisy wel mee met deze trip. Uitrusting aangedaan (wetsuit, helm, klimgordel met kontnetje, schoenen met stalen neuzen en wetsuit Sokken)

Nu kon de wandeling naar de canyon beginnen nadat we onze autosleutels hadden ingeleverd en onze flessen drinken en lunch in de tas hadden gedaan.

Onderweg moesten we even stoppen, de gids gaf aan dat we vandaag de tokkel uitrusting niet nodig hadden dus heeft deze weer ingenomen en ergens in de struiken gegooid zodat hij die later weer kon ophalen. Dat gaat hier allemaal in Frankrijk.

Na een half uurtje naar beneden wandelen kwamen we aan bij het water. Hier meteen ingesprongen en door het pak was het water niet koud of onaangenaam maar lekker eigenlijk.
En dan begint het, de canyon tour naar beneden. Plaspauze werd niet aan gedaan dus je moest alles maar lekker in je pak laten gaan. Lekker voor de volgende die het pak aantrekt.

Na een korte beschrijving hoe over de rotsen te glijden enz. Kon de Tour dan echt beginnen. Onze instructeur droeg geen wetsuit en had simpele waterschoenen aan. Hij gaf aan zichzelf te willen besparen en zo min mogelijk in het water te gaan. Hij klom overal wel langs. De gek. Canyoningen deed hij als werk erbij maar vind hij niet zo heel spectaculair, hij was meer van het rotsklimmen daar wist hij alles vanaf.

We werden al snel geconfronteerd met onze eerste glijbaan waarbij al de nodige blauwe plekken werden opgelopen. Na deze glijbaan overleefd te hebben kwamen we ook uit bij onze eerste sprong in het diepe. Het viel ons nog mee hoe weinig je eigenlijk van de rotsen voelt met zo een pak aan. Voor Brian en Mike was het de eerste x canyoningen. Daisy heeft het al 2x eerder gedaan.

Dit ging ons allemaal aardig goed af. De tour begon om half 9 op de parkeerplek en zou de gehele dag duren.

Onderweg genoten Brian en Mike van de gezichten die Daisy trok opweg naar beneden toen ze probeerde haar nek niet te breken. Mike vond het allemaal wat akelig maar het ging hem goed af en deed overal aan mee. Brian vond alleen de sprong van 10m wat akelig, je zag de twijfel op zijn gezicht. Mike en Daisy hebben deze sprong niet gemaakt gezien als je verkeerd terecht komt je rugklachten kunt krijgen en ze die al hebben.

Af en toe kwam Daisy een paar cm tekort om ergens op te kunnen staan.

Mam lees volgende 2 alineas mer neet 😂

Daisy heeft doodsangst uitgestaan. Ze is niet gouw bang maar nu was het enige dat ze dacht ich blief hiej kapot.

Er was een kleine afdaling waarbij je door een gat moest kruipen en de gids stond je dan aan de zijkant op te wachtten om je vervolgens instructie voor het glijden te geven. Daisy bleef met haar voet tussen de rotsen hangen en door de waterdruk van de waterval was ze een beetje doorgeklapt met de voet. Ze kreeg hem met geen mogelijkheid los. De gids een heel iel manneke trok met alles wat hij in zijn macht heeft Daisy een flink stuk omhoog. De voet wilde niet loskomen. Brian was terug gezwommen met Mike en probeerde van beneden af de voet omhoog los te drukken. Daisy schreeuwde het uut van de pijn dus dit was geen optie. De gids zei tegen Daisy het maakt me niet uit wat je doet maar zorg dat je niet voorover klapt en naar beneden valt met je lijf want dat overleef je niet met de waterdruk. Nou daar hang je dan je kracht in de armen wordt minder en je probeert met alle macht los te komen. Uiteindelijk is dit gelukt. Eenmaal los kon Daisy de glijbaan van de waterval maken en beneden was het even bijkomen van de schrik en gouw door.

Diepe respect voor de gids want hij heeft wel het hele lichaamsgewicht van Daisy getild voor een paar minuten.

Brian en Mike gaven aan de gids keek echt alsof hij zoiets had nee en je gaat me hier niet sneuvelen dat gebeurt niet. Maar onderstaande zal zijn gezichtsuitdrukkingen wel verklaren.
Ook de gezichtsuitdrukkingen en paniek van Daisy is de jongens bijgebleven ze hebben hier nog vaker om kunnen lachen.

Op een gegeven moment was er een stukje waarbij je je aan de muur moest zekeren aan het touw en met je benen tegen de andere kant van de rotswand moest duwen en verder schuiven zodat je niet viel in het water. Daisy haalde het maar net om zich tussen de rotsen te klemmen maar het is goed gekomen. Mike en Brian hadden genoeg lengte om zich ertussen te klemmen. Eenmaal onder op de pauze plek verende de gids dat ze nu maar Touw gebruikte op bovenstaand stuk want eerst deden ze dat namelijk niet en gleed je gewoon door het water maar een meid was met de voet blijven hangen en door de druk van het water omgeklapt naar voren waardoor zij om het leven is gekomen. We waren nog niet aan het einde van de route maar dit zet je wel aan het denken. Gelukkig vertelde hij dit na dat stukje en niet van te voren.

Pauze, we opende onze tas waar we extra veel water in hadden meegenomen. De flessen water bleken allemaal leeg te zijn op 1 fles na. We hadden zo met de tas gegooid en gebotst in het water dat de dopen los waren gegaan. Naja gelukkig hadden we die ene fles nog. Het eten was wel droog dat zat in een tonnetje.

Na even pauze te hebben gehad ging de route gewoon verder want we waren er nog niet.

Daisy begon langzaamaan moe te worden in de armen. We hadden 3 kwart route nu gehad. De gids gaf aan dat het normaal was om nu moe te zijn.

We kwamen uit bij een kleine doorgang waar de gids je doorheen liet vallen en dan volgens zijn beschrijving kwam je in een zwarte ruimte waar je een klein beetje licht zou gaan zien waar je heen moest zwemmen. Nou, Mike en Brian hebben dit gat genomen en Daisy is maar omgelopen. De gids gaf aan ik denk dat je er wel doorheen gaat passen maar als het niet zo is hebben we een ander probleem. Dat risico wilde Daisy toch maar niet nemen, het zag er vrij krap uit.

Aan het einde van de route kon je nog een 8m sprong maken maar daar moest je een glad stuk voor klimmen. De gids gaf aan dat Daisy maar hierboven moest wachtten en deze overslaan. Mike heeft ook alleen toegekeken en Brian heeft de sprong wel gedaan. De kleding kon uit en de uitrusting af. Het was de bedoeling dat je je pak op je rug zou binden als rugzak en je tuigje en helm erin deed. De gids dacht dat Daisy dat niet aankon dus hebben Brian en Mike met haar spullen gesleept. De terugweg was 2km bergop lopen via slingerweggetjes en beetje klimmen en klonteren.

Daar liep je dan in je Zwemkleding. Benen open geschramd. In rustig tempo hebben we de beklimming gemaakt. Een keer gestopt onderweg en toen door. Bijna boven gaf de gids aan dta het nog 1min lopen was maar dat was natuurlijk weer een Franse minuut die langer duurde. Boven op de berg was het uitzicht prachtig, Daisy werd het even zwart voor de ogen. Na wat gedronken te hebben nog een kleine paar 100m lopen en dan zijn we bij de auto.

De gids kwam na de route naar Daisy toe en zei, je hebt het beter gedaan dan verwacht ik heb hier veel respect voor. Wat heb je allemaal aan sport gedaan? Daisy vanalles opnoemen en gaf aan ik heb geen conditie waarop hij de zin afmaakte maar je hebt wel een sterke geest en daar heb ik veel respect voor. Daisy is ook wel trots op zichzelf 😁. Om 4 uur waren we terug bij de auto. Nu kapot moe weer verder reizen. We hadden nog 4.5uur te gaan naar de volgende locatie Verdon. Na een paar keer gewisseld te hebben van chauffeur hebben we toch maar besloten iets dichterbij een hotelletje te pakken. Even naar de MC voor avondeten en daar op de WiFi naar een slaapplek zoeken. Ja de Mac denken jullie, er was gewoonweg helemaal niks anders in de buurt, vandaar.

Mike en Brian hadden voor het slepen van de spullen van Daisy wel een ijs verdient dus die heeft Daisy hen dan ook getrakteerd. Zei hadden de tocht ook zwaar gevonden en waren blij boven terug te zijn.

Nog ff 20 min verder rijden en dan komen we gesloopt aan bij het hotel. Mike had al online geboekt. Ingechecked en op de kamer gedouched en gaan slapen. Veel energie hadden we niet meer.

Wij zijn ko dus tot morgen. We zullen vannacht heel goed gaan slapen.

Was weer een mooi avontuur.

Weltrusten en tot morgen! Gr team poepen in de broek

Geschreven door 2ontourinAmerika