Onze reis begon voorspoedig: keurig volgens afspraak om kwart voor 9 onderweg naar het vliegveld. Bij de grensregio geen militair of grenswacht te bekennen, die ons terug zou willen sturen naar Zweden i.v.m. de extra corona maatregelen. Ruim op tijd op het vliegveld, we konden nog rustig een kop koffie drinken voor het inchecken.
En ten begon het: busladingen toeristen die werden gelost op het vliegveld, enorme wachtrijen, een enorm snel opkomende dichte mist. Dankzij de priority lane waren wij vrij vlot ingecheckt en zagen in de vertrekhal al snel hoe veel vliegtuigen met vertraging vertrokken. Dus rustig broodjes kopen, wc bezoekje afleggen en inderdaad: wij vertrokken ruim een uur later dan gepland. Gelukkig kregen we halverwege de vlucht te horen dat onze vlucht naar Amsterdam op ons zou wachten. Dus snel wandelend in Helsinki naar het andere eind van het vliegveld om in het volgende vliegtuig te stappen. Helaas geen gate beschikbaar, dus met de bus naar een uithoek op het vliegveld. Ymke werd aan boord gebracht met een lift buiten het vliegtuig. Weer een heel avontuur.
Vlak voor het opstijgen werd het vliegtuig nog ingespoten met een soort antivries, vanwege de vallende ijsregen.
Uiteindelijk met 40 minuten vertraging op Schiphol geland. De normale bagage hadden we in no time binnen. Helaas lieten Ymke haar hulpmiddelen op zich wachten. Dus Mia en ik hebben wat te eten gekocht bij de Burgerking en dit door de marechaussee naar de achterblijvers laten brengen.
Gelukkig bleek toch alles in Amsterdam te zijn aangekomen. Met ruim een uur vertraging in onze taxibus naar Sneek gestapt en Ymke thuis gebracht. Daarna was het net de '10 kleine negertjes': in Sneek verloren we er 3: Arthur, Dirk en Ymke, in Heerenveen Ypie en in Jubbega Mia. Evert zorgde voor mijn veilige thuiskomst van deze hele bijzondere onvergetelijke reis.
Dank je wel, Ymke, dat ik hiervan deel uit mocht maken. Dank je wel, Dirk, Arthur, Mia, Ypie, Ymke voor jullie warmte en vriendschap.

Geschreven door 1sometimesfast