Fietsen naar Rome - Proloog

Van jongs af aan ben ik verzot op kaarten. Nee, niet het spel, integendeel zelfs, maar landkaarten en atlassen. Ik kan uren op een kaart staren en in reisgidsen bladeren.
De reismicrobe is mij met de paplepel ingebracht: met ons gezin trokken we ieder jaar naar het Middellandse Zeegebied om te kamperen. De hele autorit ernaar toe volgde ik met de kaart voor mij. Na enkele jaren ken je dan de hele Autoroute de Soleil wel van buiten ;-)

In die periode mijn idee ontstaan om ooit eens te voet naar de Middellandse Zee te wandelen. Ik herinner mij dat ik enkele grote Michelin kaarten gekocht heb om een route uit te stippelen van thuis naar de Camargue. Enkele jaren later ontdekte ik de GR-paden en de GR5 bleek quasi thuis te passeren om zijn weg naar Nice te volgen.
DAT was mijn droom geworden! In een mum van tijd had ik alle boekjes thuis liggen en ik kocht een reisverslag van een Nederlands koppel dat de trip al gemaakt had. 4 maanden wandelen, dwars door de Alpen heen!
Deze tocht is heel lang mijn levensdroom geweest. In de jaren daarop heb ik samen met Bregje stukken van de GR5 gewandeld in de Ardennen, Luxemburg, de Vogezen én in de Alpen.
Maar ik had al op redelijk jonge leeftijd last van pijnlijke knieën en heb mijn droom ondertussen opgeborgen. Een huttentocht van een week zie ik nog wel zitten, maar geen 4 maanden wandelen met volledige bepakking.

Langzaam maar zeker begon ik het fietsen te ontdekken. Eerst nog met MTB-ritjes op zondagvoormiddag, later als eens een dagtocht op verharde wegen.

In 2015 maakte ik een eerste solo fietstocht van 4 dagen naar De Panne. Uiteraard stippelde ik zelf een route uit: niet de kortste maar wel de mooiste route. Grofweg langs de taalgrens en zoveel mogelijk landschappen en bezienswaardigheden.
Dat was het startschot voor enkele andere meerdaagse fietstochten. Het jaar nadien wilde ik solo naar Luxemburg fietsen via de Vennbahn. Karel en Giel zouden de eerste dag meefietsen voor zover Giel (op dat moment 9 jaar) zou kunnen volgen, maar uiteindelijk hebben we met z’n drieën de volledige tocht uitgereden. Ook Gert is toen nog komen aansluiten vanaf Aken.
De jaren nadien hebben we nog enkele andere tochten gemaakt met ons groepje, en ook met Mattijs hebben we er al kilometers opzitten.

Het eerste hoogtepunt volgde in 2018 toen we met een groepje naar Parijs gefietst zijn.
Tijdens die tocht heb ik besloten om mijn GR5 plannen definitief op te bergen en een ultieme fietstocht te maken. Voorwaarden: thuis vertrekken, de Alpen oversteken, veel bezienswaardigheden onderweg en een iconisch eindpunt hebben. Tja, dan is de keuze snel gemaakt: alle wegen leiden naar Rome, toch?