Vandaag laten we Zagora al heel vroeg achter ons liggen, we hadden weer een lange rit voor de boeg en het hotel was toch echt niet geweldig.

Onderweg kwamen we weer enorme prachtige landschappen tegen, ongelofelijk uitgestrekt, tot zover je kon kijken bergen. Alleen maar bergen, uit steen, zand, plateaus, met bomen op..

We moesten toch nog ergens een een stopje maken om eventjes over die bergen te kunnen lopen en in het oneindige kunnen kijken. Het is toch een gek gevoel als je zo uit de auto stapt. In de auto zittend lijkt het allemaal maar normaal, tot je de auto uitstapt en heel de omgeving opneemt.. ik voelde me zo klein in die grote omgeving. En dan natuurlijk de enorme wind die er waaide 😝

Ene keer aangekomen in Oulad Berhil, een bedevaartsoord voor de Marrokaanse joden, gingen we op zoek naar ons hotel.
We moesten weer door kleine straatjes, waar ze kippen in kooitjes hadden zitten, de katten en honden rondliepen en de ezels de karren vol met handelsgoederen voorttrokken.
We waren dus op zoek naar ons hotel, maar wat we vonden was een echt paleis. Het had zijne naam echt niet gestolen “Palais Riad Hida”. Onderweg naar onze suite moesten we door de tuin wandelen en die was absoluut prachtig. Palmbomen, bananenbomen, appelsienbomen, pauwen (en de nodige kaka)...

Onze suite “Kastberg” was niet normaal groot! We hadden een eigen inkom met trappenhal. Een joekel van een bed waar een kingsize U tegen kan zeggen. Een bubbelbad, balkon, 2 zithoeken en een aparte slaapkamer voor de jongens.

Geschreven door Wolfpackontour