Het is alweer dag 12 van onze vakantie en vandaag gaan we weer veranderen van camping. Dat was weer alles inpakken, camping betalen, caravan aankloppelen en lichten controleren. Shit rechter knipperlicht doet het niet. Rob heeft van alles geprobeerd maar geen contact. Gelukkig gebruiken we dat knipperlicht niet vaak op de snelweg, want we rijden toch op de 1e baan en heel af en toe halen we een vrachtwagen in. De reis verloopt prima en om 11.45 komen we aan op de camping. We mogen er al vast op om alles op te zetten en na de middag pauze kunnen we ons dan aanmelden. Het is een camping aan de buitenkant van Leipiz aan het Kulkwitzer Meer. We zoeken een plekje op veld A. We blijven hier maar 2 nachten dus doen we niet echt moeilijk. Na de lunch nemen we een duik in het meer om af te koelen, want het is nog steeds bloedheet. Om 3 uur rijden we naar Leipzig. Het is nog 11 km naar het centrum. We parkeren in een supergroot overdekt winkelcentrum. We lopen daarna eerst naar de Hauptbahnhof. Dit gebouw is tussen 1902 en 1915 gebouwd en is werkelijk gigantisch. Er zijn twee stationshallen. Dit komt omdat er in die tijd 2 spoorwegmaatschappinen waren; een Pruisische en een Saksische. In het station zijn 3 lagen winkelpassages gemaakt. Wij eten er ff een hartig broodje en bekijken wat er te zien is in Leipzig. Ik zie een stadswandeling van 2 uur en daar meldde we ons voor aan. De tour is morgen om 14 uur. We besluiten nu vast naar de Nikolaikirche te gaan, want daar zullen we morgen vast geen tijd voor hebben.
De Nikolaikirche is in heel Duitsland bekend geworden omdat hier de maandagdemostraties van 1989 vertrokken. Ze kwamen voort uit de wekelijkse vredesgebeden, die een min of meer veilige ontmoetingsplaats vormden voor iedereen die 'anders' dacht in de DDR.
Op 9 november 1989 viel de muur in Berlijn en daar waren ze hier in de kerk erg blij mee.
De kerk zelf is erg wonderlijk. De kerk heeft een romantisch aandoend vroegclassicistisch interieur. De pilaren werden verkort tot klassieke zuilen, waaruit olijfgroene palmbladeren van stucwerk groeien, die overgaan in zalmkleurige gewelven. Na deze indrukken gingen we naar een Thais restaurant, omdat we geen zin meer hadden om op de camping te koken.
Terug bij de camping zien we een bord hangen dat de camping vol is. Waren wij blij dat we er al zo vroeg waren.

Geschreven door VakantieRobSimone