Vrijdag 20 augustus
We laten vandaag de kust even achter ons en gaan het binnenland in. Vanmorgen zijn we na het ontbijt de auto weer ingestapt en zijn we eerst naar Sartène gereden, wat in de reisgidsen staat beschreven als ‘het meest Corsicaanse stadje van het eiland’. Waarom dat precies is, zijn we niet achter gekomen, maar het bleek een leuk stadje met smalle, oude straatjes en veel winkeltjes waar ze traditionele Corsicaanse waren verkopen zoals olijfolie, wijn, jam, honing en kruiden. We kwamen in een winkeltje waar we van de verkoopster alle soorten olijfolie even mochten proeven om uiteindelijk uiteraard met de lekkerste het pand weer te verlaten.
Na nog wat broodjes te hebben gekocht voor de picknick later, zijn we weer verder gereden. Ons volgende doel was het Bavella massief. Dit gebergte staat bekend om zijn rechtopstaande rotsen die je al van ver vanaf verschillende punten kunt zien liggen. Hier startte onze wandeling naar de ‘Trou de la bombe’, een gat in de rotsen. Dit was een wandeling van ongeveer 2,5 uur door een naaldbomenbos met onderweg fantastische uitzichten op de verschillende bergtoppen en uiteraard ook op de ‘trou’ in de rotsen. Het eerste stuk van de wandeling ging over goed beloopbare paden, naarmate we dichterbij het gat kwamen, werd het wat meer klimmen. Dat was leuk om te doen en het uitzicht was elke keer weer prachtig. De terugweg was deels gelijk aan de heenweg, maar gelukkig konden we na een ander pad kiezen.
Beneden aangekomen vonden we dat we een ijsje verdiend hadden waarna het tijd werd om onze chambre d’hote op te zoeken. Daar aangekomen stapten we vrolijk binnen, maar bleef het behoorlijk stil. Na wat ‘bonjour’ te hebben geroepen en andere geluiden te hebben gemaakt, kwam er nog steeds niemand. Corina liep daarom naar buiten en kwam een buurvrouw tegen die de eigenaresse goed kende en wel even wilde bellen. Nou is bij ons beide ons Frans niet best,:maar we begrepen al snel dat er geen kamer voor ons was op deze plaats. We werden een paar honderd meter verder gestuurd naar een hotel dat blijkbaar van dezelfde eigenaar was. Dit hotel vonden we snel en zodra we binnenkwamen werden we met open armen ontvangen en legde de eigenaresse uit dat ze ons had ongeboekt naar het hotel omdat er in de chambre d’hote geen kamers met twee eenpersoonsbedden waren. Voordeel van het hotel was dat er een mini-zwembadje bij zat met ligbedden, nadeel was dat er geen rosé en andere alcoholische drankjes geschonken werd. Maar ook daar had de eigenaresse een perfecte oplossing voor: een paar honderd meter verderop zit een supermarkt en die verkoopt rosé. We mochten ons wijntje drinken op het terras van het hotel en de fles, als we hem niet helemaal leeg gedronken hadden, ook nog in haar koelkast bewaren. Kortom, geen klachten van onze kant.
Na een wijntje aan het zwembad zijn we nog even naar het dorp gelopen om wat te eten. Op de terugweg ervaarden we iets dat we al ruim een week niet meer gevoeld hebben: we hadden het een beetje koud in onze t-shirtjes! Dan merk je toch dat je wat hoger in de bergen zit. Prima dus om lekker onder onze dekbedden te kruipen na alweer een mooie dag.

Geschreven door Vakantie.van.Monique