Donderdag 18 juli
Wat is het leuk om te logeren in zo’n Casa! Alles wordt prachtig verzorgd en je krijgt tegelijk een kijkje in het leven van de mensen hier. En hoewel dat al behoorlijk verschilt met de manier waarop veel mensen in Havana wonen, ook hier zie je dat mensen met weinig toe kunnen. De nadruk lijkt hier te liggen op het sociale leven. Dat zie je niet alleen op straat waar gezellig een praatje gemaakt wordt en de kinderen spelen, het is ook terug te zien in ‘mijn’ casa waar vier generaties van één familie samenwonen.

Vanmorgen hebben we heerlijk ontbeten op het dakterras. Daarna moesten we al om acht uur in de bus zitten, want we gingen naar de kust waar ons een prachtig Bounty-strand was beloofd.
De weg ernaar toe was nogal hobbelig. De wegen zijn hier ontzettend slecht (of eigenlijk niet...) onderhouden. In een land waar iedereen een baan van de overheid krijgt struikel je over de straatvegers, staat in een staatshotel dag en nacht een mannetje klaar om de deur open te doen en loopt het personeel elkaar in de weg bij het ontbijt, maar worden mensen niet aan het werk gezet om de weg te repareren of een huis te restaureren. Als we onze Cubaanse gids vragen naar het waarom op dit soort vragen krijgen we een ontwijkend antwoord. Politiek ligt gevoelig hier.
Bounty-strand....dat was niks teveel gezegd! Wit strand, blauwe zee, palmbomen... het was er allemaal. Heerlijk een bedje en een parasol gehuurd en lekker liggen zonnen, kletsen met mijn groepsgenoten, lezen en zwemmen in het bijna lauwe water.
Later op de dag ook nog even een wandelingetje gemaakt. Een stukje verderop waren meer strandjes en die waren niet op de toeristen gericht, maar daar zaten Cubaanse families te picknicken. Leuk om te zien al die gezelligheid.
Na een stralend zonnige dag hoorden we eind van de middag het onweer dichterbij komen en zijn we aan de hobbelige weg terug begonnen. 60 km in twee uur....

Geschreven door Vakantie.van.Monique