We worden afgezet in een klein gehucht aan de Mekong. De bestuurder van de minivan die ons van Pakse hierheen heeft gebracht roept iets naar een man aan de waterkant. Hij gebaart naar ons. Oké. Twijfelend lopen we naar hem toe, eerlijk gezegd hebben we na de lange, slaperige tocht geen idee waar we precies zijn. Maar de eindbestemming is een eiland in de Mekong en het bruine water hiervan stroomt op een meter afstand van ons. Mekong: check. Eiland in zicht in de verte: check. Het zal wel goed zijn. Er komen 2 kinderen aangerend die druk in de weer gaan om 'de ferry' gereed te maken. De ferry is misschien een iets te chique benaming.. Het zijn 2 smalle, kleine, houten bootjes die aan elkaar zijn gemaakt, waar dan weer een vlondertje op is gelegd. De jochies scheppen snel het water uit de bootjes. Gelukkig hoeven we niet ver!
Een klein half uurtje later, rond 10 uur in de ochtend, zetten we voet aan wal van het eiland Don Khong. Don Khong is het grootste eiland van de 4000island (in Lao: Si Phan don), in het uiterste zuiden van Laos. 3 eilanden worden bezocht door toeristen en Don Khong is hiervan de meest rustige. Er is dan ook bijna niemand en er valt weinig te beleven. Er staan een paar kleine hotels, 3 dorpen, een aantal schooltjes en een brug naar 't vaste land. That's it. Onderweg naar de plek waar we de komende tijd gaan verblijven worden we dan ook nieuwsgierig aangekeken door de Laotiaanse kindertjes. Na een kilometer zijn we er; Sabaidee Restaurant& home stay. Ook dit klinkt weer chiquer dan dat het is..;) Ik verblijf anderhalve week bij Khamla en Vieng (en kindertjes Jimmy (2) en Candy (3wkn)). Khamla geeft bijles Engels aan de kinderen van 't eiland. Hij nodigt vrijwilligers uit om hem hierbij te helpen, en in ruil hiervoor krijgen zij (ik dus ook :D) bijna gratis kost en inwoning. En die 'kost' is meer dan prima.. Vieng en Khamla zijn beide fantastische chefs! De Engelse lessen beslaan maar 1 uurtje van de dag, de rest van de dag bestaat uit vroeg opstaan (er wonen helaas meer hanen dan mensen op t eiland..), eten, luieren, boeken lezen, eten, schommelen in de hangmat, zwemmen, middagdutjes en eten en dan weer vroeg naar bed. Ik moest even een halve dag wennen aan het niets doen, maar daarna: dikke prima!
Na een paar dagen bestaat de groep vrijwilligers uit 6 man. We proberen regelmatig dingen te ondernemen om het luieren te onderbreken zoals een dagtripje naar het dichtbijgelegen backpackers eiland Don Det en het eiland Don Khone of een middag naar 't zwembad (oh sorry, is dat hetzelfde als luieren?).

Dagelijks komen ongeveer 10 a 20 kinderen naar de lessen. Zij komen vrijwillig na schooltijd naar Khamla toe en iedere dag is het 't zelfde clubje. Het niveau van het Engels van de kinderen is redelijk basic en Khamla verteld ons dat het belangrijk is dat we ons focussen op het oefenen van gesprekjes. Zo maken we onder andere een fruitkraampje na en laten we de kinderen om beurten fruit 'kopen'. Ook spelen we veel spelletjes zoals galgje en spelen we samen balspellen op 't plein. Het stelt allemaal niet heel veel voor (als in; het is niet moeilijk voor ons), maar het is wel enorm leuk. Erg interessant om in gesprek te zijn met kinderen die zo'n ander leven hebben dan ik gewend ben in het Nederlandse onderwijs.

Het laatste weekend staat in het teken van de jaarlijkse bootrace. Khamla verteld mij dat deze bootrace iedere maand gehouden word, behalve in het droge seizoen. Dan is er simpelweg niet genoeg water in de Mekong! In het begin van het kalenderjaar start de race in het noorden van het land, en gedurende het jaar vind de race steeds zuidelijker in het land plaats. De 4000islands liggen praktisch tegen de grens van Cambodja aan, dit is dus de laatste editie van de race dit jaar (plus het is natuurlijk de laatste maand van het jaar ;)).
Aan het begin van de week zijn de voorbereidingen al te zien.. op het grote (voetbal-)veld midden in het dorp worden kramen opgebouwd. Gedurende de week arriveren steeds meer mensen van de omringende eilanden met hun handelswaar. Net als overal in Azië verkoopt iedereen zo ongeveer het zelfde; dezelfde 'merk' kleding, hetzelfde soort eten en dezelfde blikjes fris. Later in de week komen er ook een soort kermiskramen bij, waar je met dartpijltjes ballonen kapot kan schieten om een prijs te winnen. Ook staan er de hele week al twee enorme springkussens. Volgens een Laotiaanse meneer waar ik het aan vroeg is het voor de kinderen. Wauw, dat is ehm.. apart. De muziek, bonkende beats en grove teksten, staat namelijk op een volume dat hier in Nederland zelfs op festivals niet is toegestaan.
Op zondag vertrek ik, maar de vrijdag en zaterdag van het festival kan ik nog meemaken. Het is inmiddels behoorlijk druk op het eerder zo stille, vredige eiland. Ik gok dat het inwonersaantal vertienvoudigd is, als het niet meer is.
Op vrijdag en zaterdag arriveren de roeiers in hun prachtige boten. Ze verblijven dit weekend in en om de scholen, de markt mensen slapen 'gewoon' in de buitenlucht in hun kraam. De teams zien er behoorlijk professioneel uit met hun brede schouders (overigens niet allemaal) en matchende gekleurde outfits. Er hangt een positieve sfeer en iedereen lijkt uit te kijken naar de daadwerkelijke race op zondag. Helaas vertrek ik vroeg in de ochtend al, dus het hoogtepunt mis ik. Wel heb ik de oefenwedstrijdjes kunnen zien op zaterdag, het uitbundige feest dat tot 05:00 duurde en de roeiers en toeschouwers die om 06:00 alweer verse flessen bier open trokken. Ik ben heel benieuwd hoe iedereen erbij loopt om 17:00 vandaag ;).

Na weer een hele mooie zonsopgang en even later het ontbijt is het voor mij tijd om te gaan. Over 6 dagen vertrekt mijn vlucht naar Manilla vanuit Phnom Phen (cambodja). Ik twijfelde lang wat ik in die 6 dagen wil doen.. ik kan hier nog wat langer blijven, maar het niets doen wordt een beetje saai.. Daarnaast zijn er nog wat interessante dorpen/steden iets noordelijker in Laos die ik eigenlijk had willen bezoeken.. maar ik heb niet zoveel zin meer om weer van dorp naar dorp te gaan. Het strand dan misschien? Nee, dat is te ver en dan zou ik een extra vlucht moeten boeken.. Gelukkig voegt Elise zich halverwege de week bij ons vrijwilligersclubje. Zij is een paar weken geleden naar een yogaretraite in Thailand geweest en verteld hier vol enthousiasme over. Hmm.. Niet eens zo'n gek idee! Ik heb in Nederland een paar lesjes gevolgd en vond het super leuk. Daarnaast heb ik zin om wat te doen met mijn lichaam, want ik voel me dik en lui door het niets doen (jaja, dit komt uit mijn mond!). Ik raadpleeg wederom mijn vriend Google en al snel vind ik exotisch uitziende, ontspannende en goedkope yoga retraites. Ik moet volgende week in Cambodja zijn voor mijn vlucht, en omdat ik 35 dollar voor een visum moet betalen, besluit ik dat ik dan maar beter van dat visum gebruik kan maken en een paar dagen in Cambodja kan blijven. Met kriebels in mijn buik boek ik een retraite in Siem Reap.

Inmiddels ben ik hier al 2 dagen en het bevalt ontzettend goed. Mijn lichaam voelt een beetje alsof het onder de blauwe plekken zit, maarja dat krijg je als je nooit sport en nu 3 a 4 uur yoga per dag doet. Verder bestaan mijn dagen uit vroeg opstaan (alweer..), 1 uur meditatie, 1 uur lecture, 1 uur yoga therapie/mindfulness en de eerdergenoemde 4 uur yoga. Het Blue Indigo Yoga Cottage is even prachtige plek, heel rustig maar toch midden in de stad. Er is een klein groepje van ongeveer 8 a 10 deelnemers waardoor alles heel persoonlijk is. Ik blijf hier t/m vrijdag waarna ik een nachtbus pak naar de hoofdstad om naar de Filipijnen te vliegen. Daar zie ik Franca en Marco, waar ik erg naar uit kijk.

Ohja, ik vind jullie reacties op deze pagina ontzettend leuk! Schroom dus niet en laat gerust een berichtje achter :)
Veel liefs!

Geschreven door Typisch.marlies