Nog een kleine 2km met de Tuktuk en ik ben in Luang Prabang. Een beetje gaar en stijf van het lange stilzitten verlang ik naar een goede douche. Luang Prabang voelt gelijk goed aan, veel toeristen en backpackers, maar ook voldoende locals en authentieke plekken in de stad om het gevoel te hebben echt in Laos te zijn. Iets wat ik in Thailand soms een beetje miste. Het hostel waar ik een paar nachten verblijft zit in een klein steegje waar sochtends een markt is. Alleen hier kijk je je ogen al uit! Kramen met enorme vissen, grote lappen vlees, gebraden kikkers en vleermuizen, bloemen en fruit wisselen elkaar af in de smalle steeg waar de locals met plastic tassen vol boodschappen zich een weg banen. Ook kom ik een handvol mensen tegen die ik eerder op mijn reis al ontmoet heb, erg toevallig en leuk! In een dag of 3 lukt het makkelijk om de hoogtepunten van de stad en omgeving te bezoeken. Mijn favoriet was de grote waterval Kuang Xi. Ondanks de massa's toeristen blijft het een prachtige plek, met helderblauw water dat via verschillende verdiepingen naar beneden stroomt. Zittend in het water van een van de verdiepingen van de waterval, omgeven door tropische bomen en struiken, voel ik mij echt ver van Nederland vandaan.

Een logische route door Laos is via Vang Vieng en Vientiane naar het zuiden. Het zuiden wordt overigens niet zoveel bezocht door toeristen, en daardoor wil ik er juist heen! Vang Vieng en Vientiane worden wel door veel mensen bezocht. Ik twijfel lang over Vang Vieng, ik heb gelezen dat dit stadje draait om zuipen, zuipen en zuipen, en daar heb ik niet zoveel zin in.. Het slapen in dorms begint zijn tol te eisen en ik ben behoorlijk moe. Ook is Laos een stuk duurder dan ik had verwacht, en alcohol kan een grote kostenpost zijn. Aan de andere kant moet de omgeving van Vang Vieng erg indrukwekkend zijn, met de rivier die door de stad stroomt en de bergen eromheen. Toch maar een kijkje nemen dus.. ik boek een bed in een guesthouse ver buiten de stad om het feestgedruis een beetje te ontlopen. Ik voel me echt een saai, oud wijf maar kijk er enorm naar uit om even bij te slapen en tijd voor mijzelf te hebben. De rit naar Vang Vieng is zo'n 6 uur en is fantastisch! Niet qua comfort (want: knieën in je nek) maar wel door de omgeving. We rijden uren door de bergen, komen af en toe een klein dorpje tegen en worden getrakteerd op prachtige vergezichten. Wauw. De omgeving van Vang Vieng is inderdaad ook prachtig. Het guesthouse op de organic farm is zo rustig dat ik de hele dorm voor mij alleen heb waardoor ik fantastisch slaap. Daarnaast probeer ik ipv dure tours te boeken, mijn eigen uitjes te maken. Zo wandel ik de eerste dag van 't guesthouse naar de stad, hemelsbreed 5 km verderop. Dit kan via een saaie, snikhete stoffige weg, maar ook via de overkant van de rivier. Maps.me (mijn beste vriend sinds ik op reis ben) laat een klein paadje zien. Dit blijkt erg optimistisch, het pad is grotendeels overwoekerd door planten. Het loopt langs de rivier, via rijstvelden waar een handjevol mensen aan 't werk zijn, door watertjes, bossen en jungle. Af en toe voel ik me verdwaald, of vervloek ik mijzelf als ik weer vastzit in een of andere plant met nare weerhaakjes, maar de tocht is zo mooi en relaxt en ik ben super trots, moe en tevreden als ik 3 a 4 uur later in 't stadje aan kom. Na een koud biertje huur ik daar een mountainbike om de volgende dag mee rond te rijden. Er zijn een hoop bezienswaardigheden in de omgeving en ik kies een waterval, 9km verderop, als mijn doel voor de dag. Het lijkt een makkelijk pad op maps.me, maar al snel kom ik er achter dat het voor een onsportieve dame als ik (en dat is nog zacht uitgedrukt) best pittig is. Het pad gaat iedere halve kilometer enkele tientallen meters omhoog en (gelukkig ook) omlaag en bestaat uit zand, uitstekende stukken rots en vuistgrote kiezels. Naast m'n balans houden, tussen de uitstekende rotsen manoeuvreren ook nog meters klimmen op 't heetst van de dag was duidelijk een beetje te enthousiast. Maar wederom is het uitzicht en de omgeving prachtig. Twee keer fiets ik langs een klein schooltje en alle kinderen kijken me nieuwsgierig aan en sommige durfals zwaaien en zeggen gedag. Ik ben welgeteld 4 toeristen tegengekomen (op een scooter; de luilakken!) en door regelmatig even te pauzeren en de bergen af en toe op te lopen met de fiets in mijn hand kom ik een paar uur later aan bij de waterval. Eerst even wat eten, drinken en relaxen en dan verder de berg op naar de waterval. Hij is eigenlijk helemaal niet zo bijzonder, maar door de prachtige tocht ernaartoe toch een heel geslaagde dag. Het kost me in 2 dagen ongeveer 20 euro (incl eten) in plaats van 30 euro voor een georganiseerde tour van een halve dag. Top!

Ohja, nog even over Vang Vieng.. schijnbaar heeft de overheid kort geleden ingegrepen ivm het grote aantal toeristen dat overleed door alcohol of drugs in combinatie met tuben in de rivier. Alle barretjes zonder vergunning zijn dicht. De stad is daardoor een beetje spookachtig geworden, want het staat nu vol met verlaten, leegstaande barren, restaurants en resorts. Dat, plus het feit dat de hoofdweg bestaat uit een stoffig zandpad, gaf mij het gevoel dat Vang Vieng een beetje vergane glorie is..

Ik heb het idee alles wel gezien en gedaan te hebben wat ik wilde doen in Vang Vieng en ga de volgende ochtend in 4 uur met de bus naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Vientiane is de kleinste hoofdstad van Azië. Het voelt slaperig en een beetje saai. Ik kon er niet zo goed hoogte van krijgen, maar het was best oké. Interessant was het COPA center; in Laos liggen namelijk nog ongeveer 80miljoen onontplofte bommen waardoor jaarlijks een groot aantal mensen overlijden of ledematen verliezen. Dit centrum helpt mensen door goedkope protheses op maat te maken en ze te helpen om te leren leven zonder een arm of been. Het heeft een gratis bezoekerscentrum waar ik meer leer over hoe Laos getroffen is door de Vietnam oorlog en wat de hedendaagse gevolgen zijn. Schokkend en heel interessant tegelijk.

Tot nu toe bevalt het trouwens ontzettend goed om alleen te reizen. Het is heerlijk om je eigen plan te trekken en te gaan en staan waar jij wilt. Toch zijn er ook momenten waarop ik het wat lastiger vind.. je kan namelijk letterlijk iedere kant op die je wilt, en om dan een keuze te maken uit alle mogelijke bestemmingen vind ik soms moeilijk. Uiteindelijk komt er gelukkig altijd wel iets of iemand op je pad waardoor je een keuze maakt. Zo ook in vientiane. Ik wil richting het zuiden, maar er zijn veel stadjes en dorpjes waar je eventueel kan stoppen. Stiekem ben ik stad na stad bezoeken een beetje zat en heb zin om wat langer op 1 plek te blijven. Ik kom Oreon uit Venezuela tegen, hij herkent mij van de boottocht naar Luang Prabang. Hij wilt direct door naar het uiterste zuiden, de 4000islands, maar ziet een beetje op tegen de tocht er naar toe. Je komt hier namelijk door een 12uur lange rit in de sleeperbus, je raad het al: een bus met bedjes ipv stoelen. Opzich niet heel verkeerd, ware het niet dat de bedjes ongeveer het formaat van een 1 persoonsbed hebben en je deze deelt met z'n 2en. We hebben allebei al een beetje research gedaan naar dit fenomeen en zijn op de meest vreselijke verhalen gestuit (karaoke tot 05:00, bedjes delen met onbekende Chinese mannen etc. etc.). We besluiten dit ongemak te delen, leren elkaar een beetje kennen tijdens een dineetje en trekken samen op tot het moment daar is; de sleeperbus. Een groot busstation vol enorme, fel verlichte, versierde bussen. Met bedjes. Kleine bedjes. Ik stap lachend in en zie er de lol wel van in. De karaoke machine staat in ieder geval nog niet aan, dus dat is al een meevaller 😅. Ik heb zin in mijn volgende bestemming. Op weg naar het zuiden, op naar de 4000islands!

Geschreven door Typisch.marlies