Ik maak nog een paar laatste foto's van het paleisje waar ik heb mogen verblijven in Ban Phue en vertrek daarna naar het vliegveld om naar mijn volgende bestemming te gaan; Chiang Mai. In het vliegtuig geniet ik nog even van het uitzicht. Het lijkt bijna op Nederland, zo vlak is de regio hier.

In Chiang Mai verblijf ik in het prachtige 60buehouse. Een lady's only hostel midden in het oude, ommuurde stadscentrum en omgeven door een prachtige tuin. Dikke prima! Opal, een van de medewerkers, nodigt mij gelijk uit om samen naar het Loy Krathong festival te gaan. Dit feest wordt gevierd om het einde van de regentijd te vieren. De lantaarns en bootjes die ze maken staan daarnaast voor alle dingen waar je spijt van hebt van het afgelopen jaar. Door ze weg te laten varen of vliegen schud je de zonden van je af. Tegelijkertijd mag je een wens doen voor het komende jaar. Volgens internet moeten alle lampionnen die de lucht in gaan er prachtig uit zien. Welke feestelijke activiteiten er nog meer plaatsvinden is nog even de vraag (ivm rouwperiode).

De eerste anderhalve dag komt de regen met bakken uit de lucht. Schijnbaar is hier de regentijd ook nog niet helemaal ten einde. Ik hang daarom wat rond in het hostel en bezoek samen met een meisje die ik in BKK al had ontmoet (Bobby) wat overdekte markten. Zaterdag is het eindelijk droog en zonnig . Yes! Ik huur voor een paar euro een fiets en rij op m'n gemakje de stad door. Ik bezoek onder andere de tempel waar de as van boeddha zou moeten liggen.
Ik begin een beetje verliefd te worden op deze stad. Alle mensen zijn zó vriendelijk, vrolijk en behulpzaam. Daarnaast voelt de stad ontzettend safe. Het barst van de backpackers en andere toeristen, maar niet op een vervelende manier. Ook is het ontzettend groen. Overal staan, hangen en groeien planten, struiken en bloemen. Prachtig :). De zon schijnt lekker, maar het is lang niet zo benauwend heet als in BKK. Wat een fijne plek!

Het idee om hier in Thailand een tatoeage te laten zetten als aandenken aan m'n reis zat al heel lang in mijn hoofd. Thuis had ik al wat research gedaan. De stijl van, en de gedachte achter de Sak Yant tattoo's sprak mij erg aan. Deze tattoo's worden traditioneel door monniken gezet en gedragen. Iedere Sak Yant geeft een andere bescherming. Helaas is het erg moeilijk om als vrouw door een Thaise monnik getatoeëerd te worden. Ook de kwaliteit van die tattoo's is soms wat twijfelachtig. Ik ga daarom met Bobby wat normale tattoo shops af. De eerste voelde het beste, ik ga hier weer naar toe en laat mijn voorbeeldfotos achter. De volgende dag heeft hij mijn ontwerp af. Spannend zeg! In de avond is het dan zo ver. De welbekende zenuwen houden mij gezelschap terwijl ik wacht. Gelukkig zijn de heren van de shop heel relaxt en spreken ze goed Engels. Als het dan eindelijk zover is blijkt het ontzettend mee te vallen! Het voelt een beetje alsof je een injectie in je arm krijgt, maar dan heel vaak en vlug achter elkaar. Omdat hij met bamboe tatoeërt moet hij ongeveer elke 3 seconden de bamboo stick in de inkt dopen. Dit geeft dan weer mooi even tijd om diep in te ademen. Klaar voor de volgende paar seconden geprik.. Na 1,5 uur is hij klaar. Ik ben zó blij met het resultaat! Mijn eerste tattoo en een super mooi aandenken aan deze trip.
Omdat hij met bamboo is gezet zou hij in een dag of 3-5 genezen moeten zijn en mag ik er de volgende dag al mee zwemmen en zonnen. Top!

In de stad is het goed te zien dat het festival eraan komt. Monniken zijn druk bezig verschillende stellages en podia te bouwen bij de tempels. De huizen, hotels en barretjes worden versierd met witte lampionnen. Opal heeft de volgende ochtend al verschillende dingen gehaald om een drijvende 'krathong' te maken. Ik kijk, leer en maak mijn eigen Krathong. Ontzettend leuk om te maken en naar Opal te luisteren terwijl zij verder uitlegt wat het betekent. Vanavond gaan we ze te water laten op de rivier. Ik ben heel benieuwd hoe dat is. Voor die tijd moet ik maar even mijn zonden van het afgelopen jaar gaan overdenken en een wens voor het komende jaar bedenken...

Wordt vervolgd!

Geschreven door Typisch.marlies