En we gaan weer verder. Met een tevreden gevoel laat ik BKK steeds verder achter mij. Op naar het noord-oosten!
Via familie van der Starre heb ik het telefoonnummer gekregen van de Thais/Nederlandse Jakerin. Hij is van origine Thais, heeft een hele tijd in Nederland naast de van der Starre's gewoond en is 6 jaar geleden weer terug verhuisd naar Thailand. Tiny had ze tijdens hun vakantie in Nederland een paar weken terug verteld over mijn reisplannen en schijnbaar was ik van harte welkom :-). Leuk!
In Pak Chong helpt Nice, de eigenaresse van het hostel, mij met het uitzoeken van de route naar Udon Thani. Het is ongeveer 460 km verder richting het noord-oosten. Ik besluit de reis in 2 delen te splitsen en ga eerst naar Korat (officieel: nakhon ratchasima). In Korat komen niet zo veel backpackers. Dat is te merken aan alles. Er zijn geen hostels, alleen hotels. Ook wordt ik beurtelings nieuwsgierig en vreemd aangekeken. Ik denk een binnendoor route te nemen (schijnbaar over een soort markt) en daar word ik zelfs weggestuurd. Gelukkig schiet er altijd wel iemand te hulp en word ik een stuk in de goede richting gebracht door een lief meisje op een brommer. Ik verblijf in een hotel dichtbij het busstation, een eind uit het centrum. Het is al donker aan het worden als ik arriveer. Eigenlijk moet ik nog wat belminuten halen bij de 7/11 (Thaise supermarkt) om Jakerin op de hoogte te stellen van mijn komst, maar volgens mijn alwetende vriend Google is de dichtstbijzijnde vestiging 2,6 km bij mij vandaan. Ik vind het wel even goed voor vandaag.

Het hotel waar ik verblijf blijkt erg in trek te zijn bij Aziatische gasten (ik gok Chinezen) en heeft wel 10 karaoke zaaltjes (of kamertjes) en een enorme ruimte met pooltafels. Ook vloeit de alcohol rijkelijk. Gedurende de nacht word ik meerdere keren getrakteerd op het geluid van lalende chinezen die een keer of 6 de gang over moeten lopen voor ze hun kamer vinden.. Niet mijn beste nacht sinds ik in Azië ben.
Ik probeer deze ervaring snel te vergeten, word nog bijna bedonderd door een taxi chauffeur en stap snel de bus in richting Udon Thani. De busrit zou zo'n 5 uur moeten duren. De bussen zijn best comfortabel hier, dus dat is geen probleem. Natuurlijk gaat onderweg de bus stuk. Schijnbaar de normaalste zaak van de wereld hier; de Thai stappen rustig de bus uit, zoeken een plekje in de schaduw en kletsen wat met elkaar. Geen probleem joh! Het duurt gelukkig niet heel lang en we gaan weer door. Een Britse meneer 2 rijen voor mij klaagt over de rit. Eigenlijk vind ik het wel chill. Muziekje op, ogen dicht..

In Udon Thani slaap ik wederom in een heel nieuw hostel. Ik ben de enige gast en de eigenaren doen er werkelijk waar alles aan om het mij naar de zin te maken. Daar kan ik wel aan wennen ;). Ik heb eindelijk belminuten gehaald en bel Jakerin op. Het is vandaag zaterdag en we spreken af elkaar maandag te zien. Best spannend, ik ken hem helemaal niet! Maar ik heb mijzelf voorgenomen om deze reis geen dingen niét te doen omdat ik ze eventueel spannend vind, dus we gaan er gewoon voor! Komt vast goed :-).
Eerst nog 1,5 dag in Udon Thani. De eigenaren van het hostel hebben een klein feestje met oude schoolvrienden van hen en ik word uitgenodigd om erbij te komen zitten. "Eeh.." oh wacht, ik ging geen dingen niét doen die ik evt spannend vind. "Yes, thank you, i would love to join you". Het wordt een fantastische avond tussen de locals uit Udon Thani. Weer een kleine (sociale) overwinning.
De volgende dag brengt Pear mij op de brommer naar het park, waar ik een fiets huur (1 euro voor 3 uur) en mijzelf de hele middag vermaak. 'S avonds nog een bezoek aan de Chinese tempel en het bijbehorende museum en een maaltijd op de nightmarket bij het station, en je hebt alle hoogtepunten van Udon Thani gehad. Even een dagje alleen doorgebracht, en dat beviel meer dan prima. Ik moet bekennen dat ik nu al een beetje moe werd van het standaard gesprekje als je mede-backpackers ontmoet (dat gaat ongeveer zo: "waar kom je vandaan", "waar ben je geweest", "hoelang reis je" en "waar ga je nog naartoe" en kleine variaties daarop). Na een dagje zelf op stap te zijn geweest ben ik weer voldoende opgeladen om dit gesprekje weer een stuk of 20 keer te doen.

Maandag is aangebroken en ik sta naast de Central Plaza, een mega groot winkelcentrum waar ik in 1,5 dag tijd 3 keer verdwaald ben, te wachten op Jakerin. Samen met zijn vrouw Joy haalt hij me op. Het is ruim een uur rijden naar hun huis op het platteland, welke omgeven is door bananen- en mangobomen, casavestruiken en rijstvelden. Wauw, wat een idyllisch plekje! Hij woont hier samen met zijn vrouw, 3 jarige dochter en schoonouders. Daarnaast word ik ook voorgesteld aan tante en oom en s'avonds nog aan een vriendin en de kinderen van diens zus. Tussendoor krijg ik ook nog een telefoon in mijn hand gedrukt waarop zijn moeder met een videoverbinding aan de lijn is. Het is een beetje overweldigend allemaal, en ondanks het warme welkom (of dankzij?) ben ik s'avonds bekaf.. Toch sluit ik de dag nog af op de veranda met een koud pilsje en een leuk gesprek met Jakerin over het leven hier, het onderwijs, opvoeding en de Thaise bevolking. Jakerin en Joy hebben voor morgen een vol programma voor mij. Ik ga moe en tevreden naar bed.

Geschreven door Typisch.marlies