Vanochtend na twee nachtjes in Roldal de boel weer ingepakt en koers gezet naar Sundal. Is maar een stukje van 65 km maar je doet er wel langer over dan normaal vanwege de 'scenic route' en dus de mooie dingen die je onderweg tegenkomt. Zoals bijvoorbeeld een bijzondere waterval -inderdaad, de zoveelste- maar deze Latefossen is een tweelingwaterval, komt in feite in twee delen naar beneden, heel indrukwekkend. Zie de foto's. Daarna verder door onder meer een lange tunnel waar we met stralend weer inreden en onder een wolkendekje weer uitkwamen. Bleef gelukkig wel droog verder.
We kwamen door Odda, een wat grotere plaats waar we boodschappen wilden doen voor het geval de restaurants ook in Sundal weer dun gezaaid zouden zijn. Not, alle supermarkten gesloten. Heel gek, want overal staan grote borden dat ze elke dag open zijn van 7 tot 22 uur, maar daarbij is het kennelijk voor Noren volkomen vanzelfsprekend dat de zondag daar van uitgezonderd is, dat hoeft niet apart vermeld te worden. Beetje Nederland 20 jaar geleden.
Dan dus hopelijk eten in een restaurant, er is er welgeteld eentje in Sundal en we zagen op Google dat het vanaf 13 uur geopend zou zijn. Op weg naar het startpunt van onze gletsjerwandeling zijn we even langsgegaan en waar we al bang voor waren: geopend, maar slechts tot 18 uur. Restaurant Olaloo bleek een 'zondagmiddagrestaurant' te zijn, letterlijk, want alleen op zondag geopend tussen 13 en 18 uur. Behalve in het seizoen (= vanaf 21 juni) dan ben je elke dag welkom.
Nou, lang verhaal kort, wij dachten 's lands wijs 's lands eer, dus wij zaten om 16.30 uur aan de forel :-) Die overigens heerlijk was en de appelcake met room en vanillesaus wil ik wel drie keer per dag. (excuus voor de rommelige foto, ik val eerst aan en bedenk dan dat ik er een foto van moet maken, grrrr)
De wandeling was mooi, maar van de gletsjer zagen we niet heel veel vanwege de bewolking. En nu schrijf ik ons verslagje eens een keer niet 's avonds laat, maar mooi op tijd: allemaal vanwege de Noorse zondagsrust.....
We staat weer op een kleine camping, direct aan de Hardangerfjord, wel een heel toffe plek, best rustig ook. Je ziet hier veel van die kampeerders met hart en ziel: liefst in een tent of anders in een zo klein mogelijk campertje of caravan, het mag niet te comfortabel worden anders is het geen kamperen meer. Allemaal rustige en relaxte mensen die hun eigen gangetje gaan. Rustig en relaxt zijn wij ook, maar ik ben diep dankbaar voor alle luxe in onze camper, vooral wanneer zoals nu de zon niet schijnt en het buiten best fris is. Veel te zeggen voor zo'n eigen huisje, dat je op steeds nieuwe plekken brengt.

Geschreven door Trips