We zijn nu 2 weken bezig in Kwamama en we hebben een heeeel klein beetje zicht op de situatie hier. Een dag is nooit hetzelfde, maar in grote lijnen ziet onze dag er als volgt uit.
Even voor 8 uur zijn we aanwezig en zijn de eerste kleintjes er al. De ouders die werken, moeten vaak al vroeg vertrekken. Ze lopen lange stukken naar het werk of gaan met de busjes en het leven begint hier al vroeg, rond 6 uur horen wij de eerste mensen al luid pratend langs ons appartement lopen. De kinderen worden dus al vanaf 6 uur gedropt bij Kwamama, waar de deur altijd openstaat. Wanneer wij er zijn druppelt de rest binnen en krijgt ieder kind een warm papje in een beker.
Rond 8.30 starten wij met het programma voor de kinderen vanaf 4 jaar t/m 7 jaar. De leerplicht is hier vanaf 6 jaar, maar wanneer de papieren niet in orde zijn, bv de ouders komen uit Mozambique, dan kun je het wel schudden. We worden door 2 lokale vrouwen geholpen die mn het vertaalwerk doen.Eerst worden de namen herhaalt en daarna gaan we allemaal basis begrippen oefenen, zoals tanden poetsen, haren kammen, een bord en bestek etc. Dan gaan we maar eens luid tellen tot 10 en de 4 basiskleuren benoemen. Maar omdat bijna niemand thuis Engels spreekt is dit na 2 weken nog steeds ontzettend moeilijk voor de kids. Dit heeft niets met de taal te maken, maar het niveau en de concentratie van de kinderen. Op een paar uitzonderingen na, kunnen ze 4 dezelfde kleuren nog steeds niet onderscheiden, zelfs de 7 jarigen niet. Rond 9.15 even creatief bezig en om 9.45 sluiten we dit deel af met muziek en dansen en springen en dat vindt iedereen prachtig.
Dan gaat iedereen de handjes wassen en wordt het eten gegeten, wat de kinderen van huis mee genomen hebben. Dit varieert van brood, chips en zelfs koude rijst met of zonder kip. Een enkeling heeft niets mee van huis en krijgt meestal van de keuken een paar sneetjes droog brood met een beker thee.
Daarna mag ieder vrij spelen tot 12 uur en dan wordt het eten genuttigd wat bij Kwamama is gemaakt in de soepkeuken.
Rond 12 uur komen enkele volwassenen eten en brood halen. Dit zijn de allerarmsten, die geen werk hebben en ook niet functioneren in de maatschappij. 3 keer per week sponsort de bakker 60 broden voor dit doel.
De kinderen wassen de eigen bordjes af en iedereen moet verplicht rusten. De kleintjes slapen bijna allemaal, sommige wel tot na 3 uur en de 5 en 6 jarigen springen meestal rond 13.30 uur al weer rond.
Rond 14.30 uur komen kinderen uit school, netjes in uniform en een 10 tal komt bij ons sommetjes maken, puzzelen of tekenen en kleuren of gewoon spelen.
1 meisje van 12 jaar komt haar nichtje van 1 jaar halen, geeft haar de fles, verschoont haar en gaat dan naar huis.
In de loop van de middag komen de moeders of vaders of oma's of tantes of broertjes/zusjes 1 of meerdere kinderen ophalen. Een enkeling wordt per taxi opgehaald, gewoon lekker in het bakkie.
Wij blijven tot 16.30 uur en gaan dan lekker naar ons appartement, eerst douchen en daarna een wijntje/biertje.
De volgende keer iets over de bijzonderheden, die zich ook hier vrijwel dagelijks voordoen.

Het goede bricht is dat ons visum eindelijk verlengd is, na enkele mailtjes en 1 telefoontje hebben wij onze verlenging gisteren in Durban laten inschrijven in ons paspoort. We hebben zelfs meer gekregen dan we vroegen, we kunnen tot 27 april blijven!

Geschreven door Tridiopreis