Vannacht heeft het geonweerd en hard geregend. Na een heerlijk ontbijt rustig vertrokken. Het is niet meer zo warm en ik wil de afstand tussen Brad en Sibiu in 3 dagen doen. Ioji wilde graag mee fietsen, een stuk maar krijgt pas woensdag vrij. Dus ik dacht tot Deva te gaan 40 km.
De weg is net vernieuwd, breed en niet erg druk. Dat valt erg mee omdat het de "grote" weg is. Het is heerlijk fietsen over de heuvels alles is opgefrist door de regen. Tijd genoeg om foto's te maken, huisjes en vogels te kijken. Toen stak er een hond over en ik dacht nog ga aan de kant. Maar haalde 2 vrienden en met z'n 3en vlogen ze mij aan. Een had m'n enkel te pakken en de andere probeerden mijn tassen. Luid schreeuwend en fietsend kwam ik weg maar ben nu best blij met honden achter hekken.
Nog voor Deva nam ik een afslag naar een kleiner weggetje want anders was ik om 11 uur in Deva. Leuk een beetje rond toeren anders was ik altijd m'n route volgend. Op m'n GPS vond ik een camping in Simeria Veche. Ik had ooit gehoord dat daar een instituut en school was voor verstandelijk gehandicapten op Waldorf basis. Misschien kan ik het bekijken als ik daar op de camping sta. Het terrein ligt helemaal vol honden, hek dicht geen mens te bekennen. Deze honden vlogen me achterna toen ik weg wilde rijden.
In het dorpje zelf is een winkeltje/kroeg/afdak. Maar gesloten. Omdat het begint te onweren ga ik op een van de bankjes zitten. Als snel komt er een naar alkohol walmende man (Christian) op me af en vraagt in goed Engels of ik wel weet hoe gevaarlijk het hier is, dat ik er als vrouw alleen niet levend af zal brengen, dat de gypsies hier nog leven als in de middeleeuwen enz. Dan komt de kroegbaas en opent de deurtjes van zijn winkeltje wat meteen nog een paar bierminnende mannen lokt. Christian vraagt de kroegbaas wat ze met mij aan moeten. Waarop de kroegbaas meteen het huis van zijn zoon aanbiedt. Die zoon woont er niet en ik kan helemaal m'n gang gaan en kroegbaas zou zeker ook eten brengen volgens Chr. Een andere alkoholische heeft zich bij ons aan tafel gezet en volgt het gesprek. Dan vraag ik naar het Waldorf instituut. Christian begint er over te vertellen en de alko pakt z'n telefoon en belt iemand op. Ik hoor hem het verhaal over mij vertellen en geeft mij dan z'n telefoon. Theresa oorspronkelijk Zwitserse zegt me dat ik wel bij haar kan slapen. Haar man komt me even later met z'n brommer ophalen.
Ik moet de kroegbaas zeggen dat ik niet van zijn aanbod gebruik maak. Hij springt in de auto knalt de deur dicht en rijdt weg. Christian is blij dat hij zich over me ontfermd heeft en dat z'n missie gelukt is.
Ineens ben ik bij aller hartelijkste mensen thuis. Zij heeft meer dan 25 geleden Zwitserland verlaten om hier te gaan werken. Ze deed de moestuinen en organiseerde van alles op het instituut. Nu is ze met pensioen en haar (Roemeense) man heeft ook op de school gewerkt maar is nu zelfstandig. Soort klusjesman was vroeger schaapsherder. Ze maken alles zelf, geitenkwark kaas boter en zijn zelf voorzienend in groente. Ondertussen is Barbara gebeld. Zij komt uit Duitsland en woont hier 21 jaar. Zij heeft een weefwerkplaats waar zij 5 gehandicapte volwassen werk en begeleiding biedt.
We hebben uitgebreide gesprekken over scholen en over hoe belangrijk het is met je handen te werken. Later krijg ik een rondleiding door haar atelier. Ze klaagt dat ze steeds verder beperkt worden door regeltjes, papier en dingen die niet meer mogelijk zijn. Ze hoopt al tijden dat er iemand haar komt helpen, die haar werk ook kan overnemen. Ze is 64.
Ze vertelt met zoveel overgave en liefde over haar mensen. Ik wens haar een hele fijne collega!
Wat je allemaal kunt meemaken op en dag. Helaas heb ik nauwelijks foto's van de 2e helft van de dag.

Geschreven door Susiefietsenopvrijdag