Bedankt aan iedereen die op onze blog heeft meegelezen ,meegeleefd en meegenoten, het was hartverwarmend om jullie reactie te lezen en ook het spijt te voelen van degene die niet de kans hadden, hebben zo een tocht te doen.

Nabeschouwingen door Christiane:
Was dit schoolwerk dan had ik straf want men huiswerk was niet gemaakt vanmorgen, maar bon ,bij deze dan toch .
Een jaar geleden men kans gegrepen om voor een groepsreis naar Compostela met Neos te ,gaan ,met alles er op en er aan ,slapen eten en vooral bus voor plan B die klaarstond bij onmacht.Ook Aline ,Neos lid van zelfde dorp, was ingeschreven zonder dat we het van elkaar wisten .Het was een enorm succes, vele dachten dat we zussen waren .
Maar ja ,eens de Camino gelopen ben je weg voor meer en toen Aline bij ons thuis de foto’s op groot tv scherm kwam bekijken bekende ik men zot plan om van Porto naar Compostela te lopen ,en ze was direct verkocht om mee te gaan en begin dit jaar was alles geboekt .
Stappen om de benen en voeten in te lopen, enkele keren te voet naar Leuven en op kalender de km en dagen afvinken.
Eindelijk meimaand en op 10 mei waren we weg ,met een klein hartje want we waren nu op onszelf aangewezen.
Men echtgenoot had zijn werk gemaakt om alle hotels ,wegen uit te printen, extra boekje gemaakt of een bestellen ,enfin hij heeft duidelijk de organisatie op afstand genen van zijn vader geërfd.
Dus als we al een beetje op de dool waren hadden we plan B = neen Ferm, geen bier .

Ik kon me geen beter stapmaatje inbeelden dan Aline, in het begin van de dagmars en als het wat lastig ging ,zongen we ons Camino lijflied en we waren terug in de cadans.
Soms wat sukkelen en als Aline me al prees over men pc kunde voelde ik me koning éénoog in het land der blinden !

Het ging supervlot, er is totaal geen wrevel tussen ons geweest, we vulden elkaar goed aan en soms waren we net een lang getrouwd koppel dat elkaar verstaat zonder woorden .
Op de moeilijke momenten voor Aline probeerde ik een luisterend oor te zijn ,een schouder om op te huilen en vaak hield ik het ook niet droog .
Ik voel me gelukkig met zo’n stapmaatje en besef hoe rijk ik ben met haar en mijn familie.
Vandaag vliegen we terug naar huis maar vaak zal de Camino nog in mijn gedachten zijn alsook de mensen waar ik onderweg enkele km mee gelopen heb,en een praatje van diepere betekenis mee deed.
Dit was geen reis zoals men andere.

Nabeschouwing door Aline:
Christiane is een ideaal stapmaatje voor mij.
zij stapt op haar ritme . Altijd door , liefst zo vlug mogelijk het einde halen.😁
Ik kijk,luister en fotografeer en plots besef ik dat ik nogal achter lig 😭 dus even een serieus tempo en ik haal haar in 👍
wij zorgen heel goed voor elkaar zonder veel woorden .
🎶🎶🎶🎶 zingen om nieuwe moed op te doen .
Zij leert me op Google maps te werken (wat ik al lang wou) 😁
Zij geeft me ook ruimte en voelt aan als ik nood heb aan alleen zijn of een luisterend oor .
Zij zorgde voor alle documenten. Bedankt hiervoor Christiane
Samen hebben we veel mooie emotionele momenten beleefd.
Ergernis was er nooit ‘ wat betekent dat we heel goed op elkaar afgestemd zijn . Prachtig 😊
We aanvaarden elkaar zoals we zijn en zo kunnen we ideale stapmaatjes zijn .
Ondertussen vliegen we naar huis ,ergens boven Frankrijk 🇫🇷,onze tweede vlucht vandaag ,alhoewel bijna de derde want de taxi die ons naar het vliegveld reed was bijna Jacky Ixks in zij n beste jaren en verkeersborden van 30 km per uur waren x vier met bijna twee wielen van de grond in de bochten ,maar we waren snel te plaatse

Geschreven door Stapmaatjesonderweg