Huis of Thuis.
Thuis is waar mijn gezin is.
En dat is de afgelopen weken heel waar gebleken.
De vakantie, die voor Robert-Jan en mij al op 7 juli begon, liep anders als verwacht en hebben we veel moeten switchen. Maar daardoor hebben we ook veel nieuwe indrukken op gedaan.
Onderweg naar onze eerste locatie in het grensgebied Croatië/ Slovenië, hebben we een overnachting gehad vlak voor Passau. Een zolderkamer met 2 eenpersoonsbedden en een klein dakraampje. Eenvoudig en schoon.

Gorski Kotar, een natuurgebied wat met het Nationalpark Risnjak de grens met Slovenië oversteekt. Hier hadden we een vrijstaande woning met een zeer ruime slaapverdieping met dubbele bedden. Stilte om ons heen, zelfs te stil soms. En het oudere echtpaar wat dit verhuurde, woonde in het dorp. Zo ontzettend lief en vriendelijk. Iedereen was in deze regio zeer vriendelijk en behulpzaam. Nog een regio waar massa toerisme onbekend is.

Daarna door naar de kust, bij Zadar. Een kamer waar het balkon bijna boven de zee hing. Samen met Robert-Jan had ik 1 bed. Maar het uitzicht was onovertroffen.

En toen Hvar. ... stilte...
Het gevoel dat ze niet op ons hadden gerekend. De eerste dagen waren we echt de enige in alle huisjes bij het aangrenzende hotel misschien 5 kamers bezet? We waren blij dat we weer met ons 3en waren. Peter was met vliegtuig gekomen..
Op zich hele mooie, lieve huisjes. En 2 slaapkamers. Maar er ontbrak genoeg, overal om vragen.
Het bedienend personeel was wel vriendelijk maar heel erg correct, geen extra lachje of iets. Het hoger personeel was hier niet te pruimen helaas. Klantvriendelijke benadering van de weinige gasten had beter gekund...
Terwijl 10 km verderop een gezellige, gewone beachbar aan een baai zat. Zo gezellig en vriendelijk. Daar kon je kletsen en plezier hebben (ondanks alle regels)

Tja en toen veranderde de situatie en hebben we de vakantie hier afgebroken.
1e stop in een B&B net over de grens met Oostenrijk. Niets bijzonders, het was al laat genoeg. De volgende dag doorgereden naar Gesäuse. Daar waren we al eens eerder geweest. Een Gästhouse met een goedlachse stevige Oostenrijker die een praatje wel kon waarderen. En ook hier maar 1 kamer voor ons 3en. Maar de gezelligheid maakte dat het niet erg was.

Daarna het Bayerische Wald. Een o zo hartelijk ontvangst waarbij we ons afvroegen waar de pilletjes lagen. De eigenaresse was afkomstig uit Wit Rusland en had dit complex met dochter en schoonzoon sinds augustus 2019. Lachend begon ons verblijf. Het complex was veeleerder voor gezinnen met kleine kinderen: speeltuin, kinderboerderij etc. En dus een opklapbed voor RJ die met zijn voeten bijna in de koelkast lag. Elk moment werden we begroet met een lach. Daar wordt je gewoon vrolijk van, ondanks een kleinere "Studio "

Op weg naar huis nog 1 laatste overnachting: Burg Warberg, vlak voor Braunschweig dus nog 400 km tot aan thuis. Werkelijk een plaatje om te zien, elk moment zou je een koets met ridders verwachten. Hier hadden we 2 losse kamers, waarvan die van ons het kleinst was en die van RJ superluxe en groot was..
Hoe mooi het er ook uitzag, keuken en bar waren maar tot 20.00 uur open. Daarna was er geen drinken meer, terwijl er nog 4 tafels bezet waren met dat warme weer.
Bedienend personeel was correct en daar blijft het bij. Sfeer zat er totaal niet in. Dan maar zelf in het park met drinken uit de auto ons vermaken.

En nu thuis.
Eigen huis, eigen bed.
Terug kijken op 3,5 week rondtrekken.
Waarvan we nu zeggen dat die te kleine studio, met veel huilende/ spelende kleine kinderen, toch favoriet was. Gewoon om de sfeer, om de contacten met mensen. Niet de rol Toerist- Verhuurder .
Maar gewoon mens tot mens.
En daar kan voor ons geen luxe tegen op.
Aanpassen aan veranderde omstandigheden, niet altijd even makkelijk, maar achteraf wel waardevol.

Geschreven door Satijnster.avonturen