Vandaag zijn we wat vroeger van onder de wol gekomen om het Tyne Cot Cemetery te gaan bezoeken. Aanvankelijk was iedereen gekleed en gingen we de wandeling te voet doen, met de kinderen op hun fiets en step, maar toen we vast stelden dat de weg er naartoe langs een drukke 70 Km/h-baan was, waar de vrachtwagens rakelings naast ons zouden scheren, zijn we terug naar de mobilhome gegaan om ons dan maar met mobilhome en al te gaan verplaatsen.
Busparkings genoeg aan zulke toeristische elementen, dus geen enkel probleem om onze lengte van 7m30 op een ordentelijke manier achter te laten.

Het moet gezegd zijn: Een begraafplaats van deze omvang is op zijn minst indrukwekkend. Jammer van al dat zinloos geweld, maar de mensheid zal nooit veranderen denk ik dan.

Na ons bezoek zijn we nog snel een bakker gaan opzoeken om eens een ambachtelijk stokbrood in huis te hebben. Zoiets smaakt altijd.
We moeten toegeven dat het doosje pralines van 250gr geen lang leven beschoren is, in onze handen.

Na de middag was het alweer hoogmis voor de kinderen: We zijn naar een indoor speeltuin geweest. Terwijl de kids aan het ravotten waren hebben mama en papa zich te goed gedaan aan wat lekkers. Na een 3tal uurtjes spelen was de kleinste telg overduidelijk toe aan een middagrust. We hebben dan ook de daad bij het woord gevoegd en zijn vertrokken naar onze laatste bestemming voor vandaag: camperplaats "Sixtusbos". Die ligt in de schaduw van de bekende abdij in Vleteren.
Bij de aankomst op de camperplaats stelden we vast dat er een 1 jaar ouder broertje van onze Rimor Seal 50 aanwezig was. We hebben ons er naast gezet.
Een gelijke mobilhome kom je immers maar heel weinig tegen.

Na het avondeten is er, naar goede gewoonte, nog een cadeautje uitgedeeld: een lego Mobilhome. Rune en Kobe konden zich dan ook uitleven om het bouwsel in elkaar te krijgen.

Opmerkelijk feit van de dag: Vandaag hebben we exact 10.000 km zien passeren op de teller van onze mobilhome.

Normaal gezien stond een bezoek aan "in de Vrede" vandaag op de planning, maar ze zijn niet open op vrijdag.
Het bezoek wordt dus naar morgen verschoven. We gaan daar over de middag nog iets bikkelen in de Brasserie van West Vleteren.
Stilaan komt onze mobilhome trip op zijn einde, tenzij er nog geniale ingevingen plaats vinden in de komende nacht, zullen we naar alle waarschijnlijkheid onze koers richting Zelzate zetten.

Ik schrijf dan ook "waarschijnlijk" want dat is het mobilhome-trippen wel: Onvoorspelbaar! En net van die onvoorspelbaarheid hou ik wel: het breekt immers de dagelijkse sleur van routines en moeten.

Geschreven door Rukoti