Om 10 u stond hij aan het hotel. Onze chauffeur met het busje. En zoals al gevreesd sprak hij geen woord Engels.
Bon, we hadden opgeschreven waar we onderweg wilden bezoeken en de gids in de hand als back-up zou dat moeten lukken.
Eerste stop , de marmerbergen , of beter "de marmerwinkel van vrienden", een afschuwelijk megagroot souvenirshop. We willen wel een kijkje nemen uit beleefdheid maar in Azië hebben ze toch een ietwat andere smaak en trouwens, die beelden gaan niet in de rugzak.

De marmerbergen zijn eigenlijk karstrotsen waarin eeuwen geleden men in de grotten tempels heeft gemaakt. Op zijn minst gezegd heel apart en ik vond het meer dan de moeite.

Nu verder over de wolkenpas. Dit is echt de grens tussen Noord en Zuid en tot 10 jaar geleden ook de enige weg.
Ten zuiden heeft men 2 seizoenen : droog en nat, en ten noorden 4, zoals wij.
De weg kronkelt langs de berg omhoog en onderweg prachtige vergezichten van Da Nang en de standjes in de vele baaien.en bovenaan Amerikaanse bunkers.
Ik weet niet wat Zeva er van vond maar ze gaf wel aan naar de berg zelf te kijken. Hoogtevrees?

De bedoeling was om van zodra we de pas over waren te lunchen in een volgens onze gids pittoresk .
Na bijna een uur vroeg Tom waar dat dorp nu was. Ja, ginder terug gebaarde hij. Blijkbaar niet goed begrepen.
En toen we vroegen om in het volgende dorp dan maar te stoppen om te eten , toen belde hij zijn hulplijn Engels voor beginners.
Uiteindelijk had hij het begrepen. Toch niet altijd evident communiceren zonder de taal te spreken.
Het valt ons trouwens op dat ons Engels zeer sterk op het Engels uit de tv-serie "eigen kweek" begint te lijken. Maar dat verstaan ze hier het beste.

Morgen gaan we hier de stad verkennen.
Mij en Tom is al opgevallen dat Vietnam heel erg is veranderd in 5 jaar. Veel verwesterd.

Geschreven door Rudy.tom