Morning, morning!

En na alweer een calorierijk ontbijt op naar Oudtshoorn.
Gisteren was de combinatie De Rust - Oudtshoorn praktisch niet mogelijk maar vandaag gaan we ervoor.
Oudtshoorn is met 80.000 inwoners de grootste stad van de Kleine Karoo in de Westkaap provincie. Het droge en warme klimaat is de ideale leefomgeving voor struisvogels.
In de19e en 20ste eeuw was het in Europa zeer populair om struisvogelveren op hoeden te dragen.
Vandaag de dag zijn er nog altijd veel struisvogelboerderijen, waarschijnlijk omdat hun vlees ook super lekker is.

Een bezoekje aan de Cango Caves slaan we over. We laten de stalagmieten en tieten voor wat ze zijn.

Aangekomen in Oudtshoorn gaan we eerst op verkenning in het leuke stadje.
We drinken een koffietje bij Jemima's, restaurant met een prachtige tuin. Terwijl de auto hier in de schaduw bewaard wordt, spreken we af dat we later komen lunchen en gaan op verkenning.

Het jaarlijks Karoo Kunstfestival gaat vandaag van start en er zijn al verschillende optredens vanmiddag.
Het festival duurt 1 week. Mensen komen van heinde en verre en ook Nederlandse artiesten doen hier vaak aan mee.
Heel jammer dat hier vanavond om 18.00 uur de stroom alweer uitvalt.

Na een heerlijke lunch toeren we weer verder richting Uniondale, Willowmore.
Willowmore is het laatste fatsoenlijke stadje, daarna rijden we ongeveer nog 100 km over een soms halfslachtig stukje asfalt, de R329 naar Steytlerville. Geconcentreerd rijden is de boodschap. De scherpe rand van de weg is ideaal om lek te rijden en dat wil je hier niet meemaken. Op 100km, 4 tegenliggers gezien...

We zijn er nu wel achter, voor of na elk groter dorpje of stadje liggen er Townships en niet alleen rond de hoofdstad dus.

Het landschap verandert, we rijden tussen de Swartbergpass en de Baviaanskloof.
De kleine grijze aapjes zijn erg schuw, we krijgen ze niet op de foto.

Hier en daar nog een kleine schapenboerderij maar daarna geen mens meer te bespeuren.

Onze eindbestemming vandaag Steytlerville.
Het dorp heeft brede straten, alleen de hoofdweg is geasfalteerd.
De straten moesten zo breed zijn omdat de ossewagens hierin moesten kunnen keren.

En ja, tegenwoordig kan je er pinnen en tanken.
Het dorp en de omgeving hangen af van de productie van mohair en aloë.

Al gauw vinden we ons guesthouse met een mooie kamer met hoge plafonds om de warmte leefbaar te houden en alweer een mooie tuin.
Hier al een hele tijd géén of weinig internetsignaal.
We gaan dineren in een gezellig oud hotelletje om de hoek.
Vanavond gaat hier de stroom pas om 21 uur uit, een uur later dan we tot nu toe gewoon zijn, een mens kan toch zo gauw blij zijn!!
Maar van leven zonder internet ga je niet zo vlug dood.

Ons verslagje maken we buiten bij een zwart rokende olielamp en daarna weer op tijd naar bed!
Blog en foto's laten helaas weer op zich wachten.
Tot morgen!

Geschreven door Rige.reizen