Dag 43.
Vandaag plannen we wat verder te rijden. Het verzorgen van de camper neemt heel wat tijd in beslag, vooral onze watertank vullen.
Om 10u30 rijden we de camping uit richting het centrum van Azrou. We moeten dringend wat dirhams uit de muur halen en we kopen ook brood en appelen.
We rijden daarna naar le Cèdre Gouraud, een gigantische weliswaar dode ceder. In Marokko zijn er niet minder dan 132OO vederbossen, verspreid over het Rifgebergte, de hoge Atlas en hier in de Midden Atlas. Le Cèdre Gouraud is dood sinds 2003 en sinds 2006 blijft alleen zijn skelet over. De immense boom is 40 meter hoog en heeft een omtrek van 8 meter. Zijn leeftijd wordt geschat op 800 jaar. De ceder heeft zijn naam te danken aan de passage van de troepen van generaal Gouraud tijdens de 1ste wereldoorlog. Het afsterven van de boom zou waarschijnlijk te wijten zijn aan het aanleggen van irrigatiesystemen in de buurt.
Het is er echt heel toeristisch met kraampjes en eetstandjes, je kan er een ritje maken op een paard. En waar veel mensen zijn komen natuurlijk ook de apen uit de bossen en zij komen de apenootjes uit de handen van de toeristen eten. In één van de winkeltjes koopt Rietje een lamp van selenietsteen en zij krijgt er gratis een hangertje van seleniet.
Veel te toeristisch voor ons en we vertrekken naar onze volgende bestemming het Benedictijnenklooster van Toumliline. In oktober 1952 arriveerden hier 20 monniken uit de abdij van Toulouse en zij bouwden hier een klooster. Zij hadden uitstekende contacten met de plaatselijke bevolking en leerden zelfs Arabisch en Berbers. De school bood jaren kwalitatief onderwijs aan de kinderen van de regio. In 1960 richten enkele monniken van hier een abdij op in Ivoorkust en Burkina Faso. In 1960 verlieten de monniken het klooster en weken uit naar Algerije waar ze op één na allemaal werden vermoord tijdens de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog.
Een Franse cineast maakte er in 2010 een film over: Des hommes et des Dieux die de gouden palm kreeg op het festival van Cannes.
De film werd hier opgenomen en het klooster en de kerk werd hiervoor gerenoveerd.
Na een flinke klim vanuit Azrou kunnen we onze koets parkeren op de parking van het klooster. We lunchen er eerst en bezoeken daarna de site. We lopen er helemaal alleen rond. De bijgebouwen zoals het internaat zijn volledig vervallen. Op de site lopen heel veel apen rond met baby's. Zij worden hier blijkbaar door weinig mensen gestoord en alleszins niet gevoederd zoals op de andere plaatsen.
Het is toch opvallend wat leegstand teweegbrengt en het internaat en andere bijgebouwen zijn een complete ruIne. Het klooster met de bibliotheek, de refter en de cellen van de monniken kunnen we spijtig genoeg niet bezoeken. Ik wandel ook nog even tot het kerkhof waar 5 graven zijn : 3 broeders, een Belgische diplomaat, een Nederlandse architect en een Franse advocaat, evenals een bezoeker en een Franse weldoenster.
Leuke site om eens te bezoeken en we zijn er helemaal alleen. Dat vinden wij leuk. Thans is er een project om de volledige site te renoveren.
Om 15u45 vertrekken we naar onze volgende bestemming Les Sources de l'Oum El Bia. Volgens mijn Michelin kaart is de kortste weg richting Ain Leuh en Khenifra maar onze Garmin stuurt ons richting Midelt en Errachidia. Een eind voorbij Timadhite moeten we rechtsaf slaan via de 7216 een smalle weg over ongeveer 28 km. Een prachtige weg en we zien tientallen herders met grote kuddes schapen. Echt ongelooflijk veel. We rijden ondertussen op een hoogte van 1975 meter waar de temperatuur daalt tot ongeveer 9,5 graden. Hier en daar zien we ook nog wat sneeuw. De maximum hoogte vandaag is 2043 meter. We zien veel primitieve woningen met wat ijzeren platen als dak of zelfs plastiek. Op sommige plaatsen is er zelfs geen elektriciteit. Echt nog heel primitief en armoedig.
Als de GPS ons linksaf stuurt volgen wij het verkeersbord rechtdoor.
Dat blijkt geen goede keuze te zijn en ook een omweg en op de koop toe is de weg in ongelooflijk slechte staat met heel veel putten in het wegdek. Nog slechter dan een piste. Maar de natuur is er prachtig. Buitengewoon.
Uiteindelijk arriveren we om 18u op onze bestemming. Er is alleen parkeergelegenheid langs de straat zodat we even moeten terugkeren naar een grote parking beneden waar we helemaal alleen staan. Een gardien waakt over ons.
Vanavond neem ik een gin tonic als aperitiefje en Rietje een alcoholvrije gembertonic. We chatten nog even met Frank die nog in de buurt van Fez staat. Als avondeten wordt het vandaag wortelpuree met een Weens worstje.
Het is nu 21u30 en het begint hier te regenen. We staan hier op een hoogte van 1232m.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis