De kinderen waren gisteravond nog tot laat aan het rennen en gillen in het donker. Dat is voor kinderen natuurlijk het mooiste wat er is; verstoppertje spelen in het donker.
Het sanitair is een puinhoop. Ze hebben duidelijk hun corvee niet gedaan.

Bij Retis staat een mooie kapel langs de weg. Iets verderop zie ik twee reetjes. Een daarva wacht nog tot ik te dicht genaderd ben, en dan, hup het bos in. De andere erachteraan.
Het is een hele rustige mooie weg door bos.

Als ik In Pissos de kerk uit loop houdt iemand met een wit boordje de deur voor me open.
Of ik de fietser ben ?
Of hij een stempel heeft ?
Of ik maar even mee wil lopen ?
Of ik wat wil eten en drinken ?
Binnen zit nog iemand te eten. Het blijkt een Spaanse pelgrim te zijn die al jaren onderweg is en hier blijkbaar een slaap-en eetplaats heeft gevonden.
De priester vraagt of ik mee wil eten ?
Ik voel me bezwaaard om dat te doen en bovendien ziet het eten er wat onbestemd uit. Hij biedt me ook wijn aan, maar ook dat sla ik af. Wel maakt hij koffie voor me. Dat wordt hier uit een kom gedronken waar wij de soep uit eten. Hij vraagt me ook wat in een boek te schrijven in mijn eigen taal. Hij heeft een stempel voor me en de pelgrim heeft ook een eigen stempel.
Bij de koffie krijg ik nog, zo zegt hij, Portugese cake, wat met een slok koffie erbij best wel te eten is.
De pelgrim is een Spanjaard uit Valencia, en, als ik het goed heb begrepen, al jaren zo leeft. Hij is via Madrid, Parijs, Rome, Kroatië, Rusland naar Jeruzalem gegaan. Of moet nog gaan. Hij ging nu in ieder geval naar Parijs. Hij spreekt eigenlijk alleen maar Spaans. De priester fungeert soms als tolk.
Als ik weg ga zegt hij in goed Frans: God bless you.

Het adviesvan zowel de pelgrim als de priester was niet de route uit mijn boekje te nemen vanwege teveel grind en zand.
Ik neem toch de route. Het valt wel mee. Wel af en toe slechte stukken weg, maar het is te doen.

Vandaag heb ik eindelijk wind mee, wat wel lekker is op de lange vlakke wegen.
Als ik, best wel laat, bij de camping in Onesse-er-Laharie kom, blijkt dat er alleen maar mobil homes staan en dat de patron niet wil dat er tenten staan. Eigenlijk is het dus helemaal geen camping.
Ik zet mijn beteuterde gezicht op; wat moet ik nu?
De dame die alles blijkbaar beheert heeft een idee. Er zitten twee wandelaars voor een nacht in een mobil home. Als ik daar mijn tent nu naast zet en bij de wandelaars kan douchen is het opgelost. Alleen nog wel even 10 € afrekenen !
Toch wel aardig dat de wandelaars, uit de omgeving van Parijs, het goed vinden. Ik kan zo ook mooi mijn telefoon opladen.
De toilet is bij het zwembad. Verder zijn er weinig mensen te bekennen en bij een avondrondje door het dorp blijkt het ook redelijk rustig te zijn op wat jeu de boullende mannen na.

Vandaag heb ik vrijwel vlak gefietst en zelfs soms lekker wind mee gehad. Ik vind Les Landes niet vervelend. Juist erg mooi, veel bos, weinig verkeer. Ik had natuurlijk wel mooi weer, dat werkt ook wel mee in de beleving.

Geschreven door Op-fietse