Wat was het koud vannacht ! Zo'n nacht dat je om 3.00 wakker wordt van de kou, en dan wakker ligt totdat het licht wordt.

Na een au revoir aan mijn franse amigo Jean Michel ben ik om 9.30 weg. Bij het verlaten van de camping loopt er een wat oudere man die gewoon redelijk engels spreekt. Bijzonder, want de meesten spreken alleen Spaans. Hij zei dat hij ook Italiaans en Frans spreekt. Het leek Ivo Niehe wel !

Eerst terug naar de afslag en naar Villafranca del Bierzo. Eerst desayunos op een plein en om 10.00 echt op pad.

In Pereje (veranderd in Perexe door plaatselijke bevolking) staat een klein kapelleke. Je moet zelf je stempel zetten, maar er komt iemand speciaal voor mij zijn huis uit om het licht aan te doen. Er is mooi houtsnijwerk te zien. Dus.

Net buiten Ruitelán stop ik en neem een bord spaghetti als basis voor de grote klim naar de Cebreiro pas. En dat is het. Pff, één lange aanloop en vervolgens nog venijnige extra klimmen. Het viel niet mee. Bij elkaar zo'n 30 km. Om 15.00 ben ik boven, maar dan gaat het 12 kilometers lang geweldig naar beneden. En maar remmen.
Het landschap wordt ook steeds groener.

Samos is mooi gelegen in een dal. Er staat een benzinepomp voor een klooster, wat ook een albergue is. Wel bijzonder.

Onderweg kom ik er achter dat mijn I-phone dood is. Doet niets meer.

Om 19.00 ben ik op een camping net voor Sarria. Daar staat ook Jean Michel weer. Hij is gestopt met werken en geniet nu van zijn pensioen. Ik vergeet te vragen hoe oud hij is. Hij fietst ook weer terug naar huis, onder Parijs, en denkt begin november daar weer te zijn.

Ik ben enigszins in paniek omdat de telefoon niet meer wil opladen. Alles staat daar zo'n beetje in, ik maak er ook foto's mee, check de mail en het is mijn wekker.
Later mag ik van Hollanders even naar huis bellen dat ik onbereikbaar ben. Hollanders, met een huis in Portugal, die maandenlang met de camper door Europa trekken.

Geschreven door Op-fietse