Het was een mooie fietsdag. Wat fris toen ik vertrok, maar later kwam de zon erbij. Niet al teveel kilometers en genoeg rust (en koffie) genomen en dingen bekeken. Maar aan het eind toch onweer en regen. Ik zit nu weer op een hoogte van 700 meter.

Om 9.00 is de fiets opgeladen. Ik hoor in de straat overal de luiken opengaan.
Na een ontbijt van koffie plus toast, (schandalig goedkoop allemaal) ga ik echt op pad.
Eerst langs een drukke uitvalsweg, verlaat ik daarna slalommend tussen de wandelaars Logroño. Bij een stuwmeertje neem ik, in een uiterst sfeervol etablissement, waar én de televisie én de radio hard aanstaan, én daarbovenuit nog het geluid van de melkopschuimer, nog maar even een koffie.

Even verderop een bijzonder tafereel.
Er staat een standje met fruit en andere spullen. Er kom een man aanlopen met een grote baard. Ik wil wel een banaan en wil die afrekenen. Dat mag niet. Het is gratis. Hij heeft ook een stempel. Er hangen foto's van hemzelf als pelgrim. Maar wat het meest vreemd aan de situatie is zijn de hakenkruizen in zijn huisje. Die heeft hij echt niet er zelf op gezet. Dat kan ik niet geloven. Het is zo'n aardige man, dat moeten anderen gedaan hebben. Het levert wel een heel bijzondere foto op.

Volgens mij heb ik daarna een afslag gemist en fiets ik over het hobbelige wandelpad. Uiteindelijk kom ik na twee kilometer weer op de gewone weg.

In Navarette ga ik even de kerk in. Donker, maar weer overdadig versierd. Er staat een ladder en ik moet denken aan Led Zeppelin.
Ook is er een wereldkaart en een kaart van Europa, waar je met een briefje en speld je naam kan prikken op de plaats waar je vandaan komt. Dat doe ik ook. Ze zullen voor me bidden. Dat kan nooit kwaad lijkt me.
Wel mooi te zien waar iedereen vandaan komt.

De zon begint door te breken.
In Ventosa stop ik voor een koffie. Er zit een man in een Rabobank shirt. Hij komt uit Tilburg en loopt een stuk van de camino. Hij komt er net achter dat hij twee linker sokken aan heeft !

Daarna gaat het weer lekker naar beneden naar Huércanos. Ik ga een winkeltje in waar ze bijna niets verkopen. En bijna niets is niet veel. Allemaal lege schappen, en op schoonmaakmiddel zit ik nu niet te wachten. Wel koop ik er Danone yoghurt. Die ga ik bij het kerkplein opeten. Er is een soort markt, waar wat kleding en tassen verkocht worden. Ik denk alleen dat er niets verkocht wordt. Geen klanten.
Er komt een oude man op Nike gymschoenen naar mijn fiets kijken, of hij komt zijn achterkleinkind laten zien ! Ik denk het laatste. Hij ratelt van alles in het Spaans. Geen idee wat hij zegt.
Si, si, is het enige wat ik kan zeggen.

Nájera is de volgende plaats. Je kan er over de pelgrims lopen. Het is mij wat te druk. Wel fiets ik nog even door het oude centrum.

In Cárdenas staan op een pleintje wat fitnesstoestellen, waar ik de spieren even los maak. Ook staat er nog een telefooncel. Ik heb alleen geen peseta's om erin te doen.

Het wordt almaar zonniger en fiets gestaag door naar Berceo. Ik wijk nu iets af van de camino en zie geen pelgrim meer lopen. Het is een rustige weg. Dat denkt de enkele automobilist ook. Lekker rustig, dan kan ik even flink gas geven.

Om 15.30 ben ik op de camping, bij Berceo, beneden bij een riviertje. Dat betekent morgen gelijk weer omhoog fietsen.
Het is een perfecte camping voor mij op dit moment. Kabbelend beekje, schoon sanitair, electra-paaltje, een douche met kraan ipv drukknoppen etc etc.
Ik ben de enige fietser en de enige met een tentje.
Eind van de middag gaat het betrekken en ik hoor wat gerommel.
Daarna begint het toch echt te onweren en te regenen.

Om 20.30 ga ik maar wat eten in het restaurant van de camping. De televisie staat knoerthard aan !
Ik neem een salade en een hamburger met croquetten.
Hier wordt voorgerecht en hoofdgerecht tegelijk op tafel gezet. Daarnaast had ik een andere voorstelling van een hamburger en croquetten. Zo leer je de keuken en gebruiken van een ander land ook eens kennen!

Geschreven door Op-fietse