Wauw, we zijn ‘beland’ in Karlskrona, een echte oude vestingsplaats aan de Oostzee. Vlak voor de kust ligt hier een prachtige archipel met tientallen bewoonde en onbewoonde eilandjes. Enkele grotere verbonden met een brug of met een pondje, naar veel kleine pukkels vaar je zelf toe met een kano/bootje.

Jan heeft gisteravond drie uur lang de veerdienstregeling tussen de diverse eilandjes uitgeplozen en voor vandaag staat dan ook een ware eilandhoppen-tocht met de fiets gepland.

Het blijft onduidelijk hoe ver we gaan fietsen, “… het belangrijkste is zoveel mogelijk eilandjes bezoeken …” meldt Jan.

Na het ontbijt gaan we vol goede moed op pad. De eerste drie eilanden zijn verbonden met bruggen en zo komen we door een mooi natuurgebied met prachtige vergezichten aan in de haven van Hasslö. Het pondje komt over een half uurtje, we zoeken wat naar de juiste aanlegsteiger en rustend op een bankje zien we even later in de verte het bootje al aankomen.

Als het bootje de haven binnenvaart wordt snel duidelijk dat we ons hemelsbreed ‘slechts’ 30 meter hebben vergist in de kade waar wordt aangelegd maar het wel precies aan de andere uiterste kade pal tegenover ons is…. als gekken fietsen we de hele haven rond om nog net op tijd aan te monsteren bij een breed glimlachende dekmatroos.

We varen in 20 minuutjes naar Aspö, een eiland van 3x3 km met een prachtig kasteel alwaar er een soort braderie aan de gang is met muziek en veel eten (vooral zoet, Zweden zijn dol op zoet).

Vlak voor ons in de rij bij een van de eettentjes staat een Nederlands stel met drie hongerige kinderen maar - blijkt bij bestellen - zonder Zweedse kronen … de situatie wordt door Jan met wat van onze Kronen en een Tikkie snel opgelost.

Vanaf Aspö hoppen we naar Tjurkö. Daar van boord is het al wat later in de middag en Jan kijkt wat zenuwachtig in zijn boekje met de dienstregeling.

Vanaf dit eiland is er een brug naar het eiland Sturkö. Echter, aldaar gaat de laatste boot terug om 17:00 uur.

Dat is nog 8,1 km en we hebben nog 24 minuten….

Dus de Oersjes krossen vol gas over het eiland, Jan roept nog 2 keer “mooi hier” maar Patricia fietst stug door…

Als we de haven in de verte zien liggen zien we ook dat het pondje al is afgemeerd… het wordt heel spannend….

Als we de kade opscheuren zijn de trossen net los maar gelukkig; de stuurman ziet ons, remt af, gaat in achteruit en we kunnen nog net mee …. en dezelfde matroos als vanochtend lacht ons opnieuw breed toe ….. wat zal hij van ons denken ….

Puffend en bezweet zitten we aan boord terug naar het vasteland….. toch Jan ???

Jan checkt nog eens het inmiddels redelijk verfomfaaide boekje met de dienstregeling en wordt stil …

Het goede nieuws is dat we inderdaad naar het vasteland gaan maar als we ontdekken eerst nog een tussenstop te hebben in het haventje van Tjurkö barsten we in lachen uit …. daar waren we immers net een half uur geleden vol gas vandaan vertrokken om deze boot te halen…

Afgesloten met een welverdiend etentje op een zonnig terras…

Eind goed al goed.

🎼Hier aan de kust, de Zweedse kust
Waar de zomer onbewust met een rotgang wordt genoten
En waar wild en onverdroten
Iedereen zijn gang kan gaan
Tot men zat is en voldaan….🎼

Geschreven door Oersjes.camperblog