Dag 5 – on a day like today…

We hebben weer lekker ontbeten bij Croissant d’Or. Om half 10 werden we opgehaald voor de City & Cemetery Tour, een rondrit door de stad: French Quarter, Cemetery, Garden District. De French Quarter hadden we natuurlijk al voor een groot deel gezien, maat rondrijden met uitleg van een gids met kennis én humor was toch interessant. Ik verheugde me erg op de St. Louis Cemetery no 1, de oudste begraafplaats van New Orleans en bekend van vele series en films. Daar hadden we speciaal deze tour op uitgezocht. Echter, we reden langs de Cemetery en er voorbij… WTF? Ergens is iets fout gegaan. Geen stop met rondleiding op St. Louis No. 1, maar No. 3. Dat was even stevig balen. We stopten eerst bij Café du Monde voor een korte pauze (restroom & koffie). Daar overlegden we wat te doen. De chauffeur bood aan een ieder na afloop af te zetten op een plek naar wens. We zouden dus uit kunnen stappen bij No. 1. Helaas was het inmiddels onverwachts flink gaan regenen. We hadden geen jas of plu bij ons, dus uiteindelijk besloten we dat dit ook geen goede optie was. We hebben later nog gekeken voor de avond of morgenochtend, maar ook dat was niet mogelijk. Pech, life goes on, we gaan verder.

De tour over No. 3 viel helaas grotendeels in duigen door de regen. We zijn even uit de bus geweest, toen het alleen wat miezerde, maar de rest zagen we vanuit de bus. Foto’s lukte niet meer door de natte ramen. De begraafplaats was wel mooi op zich en de gids wist veel te vertellen. Hij ondersteunde zijn verhaal met allerlei muziekfragmenten met extra uitleg. De rit door de Garden District was zeker ook de moeite waard. Veel bekende huizen uit vampieren- en heksenfilms en grote dure mansions van beroemdheden. Een hele andere wijk dan het gezellige French Quarter. Verder hebben we de Tru Tone bar uit NCIS: New Orleans gezien (die eigenlijk gewoon de R bar heet), diverse huizen van Anne Rice zelf én uit de verfilmingen van haar boeken, het standbeeld van Joan of Arc (de patron saint van New Orleans) en nog veel meer. De bus mocht ons eigenlijk niet terugbrengen naar het hotel, maar vanwege de regen en Rons vlotte babbel boog de chauffeur de regels een beetje en stapten we toch voor de deur uit.

Voor de middag hadden we een bezoek aan Mardi Gras World op het programma staan. We wilden eigenlijk langs de rivier naar de gratis shuttlebus lopen, maar dat was niet echt aantrekkelijk in de stromende regen. Dan maar een taxi. We begonnen met een video en daarna intro over het ontstaan en de geschiedenis van Mardi Gras. We kregen tot slot een plakje King’s Cake; Mardi Gras is niet een dag maar een periode en die begint altijd op Driekoningen.
We mochten de werkhal / opslag in waar veel beelden bewerkt worden en/of opgeslagen staan. Goede planning om op zo’n regendag iets binnen te doen. Dat zou je denken, hè? Helaas, fout! Het gebouw is zo lek als een zeef en het water stroomde naar binnen, zodat je met capuchon of paraplu erdoorheen moest. Er waren maar weinig echt droge plekken en de beelden namen daar de meeste plek van in. Ongelooflijk, dat de (zeer vakkundige!) werklui onder deze omstandigheden moeten werken. De gids ging steeds op de natste plekken staan voor haar uitleg, dus zijn we zelf maar rond gaan lopen; dat was toegestaan. De vele beelden waren wél gaaf, echt tof om te zien.
In de souvenirshop aan het einde ging mijn mobiel ineens tekeer en die van Ron en Kitty volgden niet lang daarna. Flash Flood Warning van de National Weather Service. Je mocht niet reizen, tenzij je vluchtte ondergelopen gebied uit. We besloten toch maar wel een taxi naar het hotel te bellen. Eigenlijk kon hij de French Quarter niet meer in, maar hij negeerde de aanwijzingen en reed ons erdoorheen. De straten stonden volledig blank en we zagen auto’s tot hun bumpers in het stromende water rijden. Toen we bij het hotel uitstapten, verdween ik tot mijn enkels in het water. We zijn maar even binnen in de lobby gaan zitten voor thee en koffie.

Gelukkig stopte op een bepaald moment de regen (voorlopig) en konden we naar het restaurant lopen. Tja, op zo’n dag als vandaag kon ook dat niet normaal gaan natuurlijk. Omdat het zo goed bevallen was, gingen we nog een keer naar de Turtle Bay. Hadden we de eerste avond het A-team qua bediening, dan was het nu het X-team ofzo… Ik wilde toch minstens een keer echt NOLA-eten proberen, dus ik ging voor ‘Chicken and Andouille Gumbo N’awlins Style’. Ron en Kitty gingen voor nog een keer hetzelfde. Mijn bord werd snel gebracht. Het was een succes, erg lekker! Alleen, tegen de tijd dat ik op mijn gemak mijn bord leeg had, hadden Ron en Kitty nog steeds geen eten. Toen de serveerster naar het eten vroeg, zei ik dus dat het lekker was, maar dat ik het niet zo leuk vond om in mijn eentje te eten. Niet op een vervelende toon ofzo in eerste instantie. Ze zei alleen “Okay….” en wilde weglopen. Dat schoot Ron in het verkeerde keelgat, dus zei hij er iets van. Nog steeds niets verkeerds gezegd maar wel eerlijk én duidelijk; als je Ron kent weet je hoe hij dan klinkt. Zijn stem gaat nog een stuk lager en harder. Ze wist duidelijk niet wat ze ermee aanmoest, zei nogmaals “Okay…” en liep mopperend weg. Ron is maar even naar buiten gegaan om te roken en stoom af te blazen. Ron en Kitty kregen ineens vlot hun eten, én direct de rekening. Ze kwamen nergens meer op terug, geen woord of excuus of wat dan ook. Toen ik wilde betalen (Ron was alweer naar buiten), negeerde ze me en bleef met haar rug naar me toe naar de computer staren. Net toen ik het geld op de bar wilde smijten, kwam een andere serveerster naar me toe met een schuldbewuste blik. Ze telde het niet na, maar vroeg of ik het wisselgeld wilde. Nee, dank je, dat mag je houden. Wel 50 dollarcent fooi, een zware belediging voor de bediening in het land van 15 tot 20 % fooi. Expres ja, serves them right!
We hebben nog een stukje gelopen en zijn toen naar het hotel gegaan. Wat een dag… Nouja, in elke vakantie zit een dag dat het niet zo lekker loopt. Die hebben we dan tenminste gehad alvast. Morgen door naar Vicksburg. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Geschreven door Marian-kittys.reisverhalen