Gisteren code geel voor wateroverlast.
We checken Maps voor de dichtstbijzijnde supermarkt en vinden dat Marks and Spencers lopend bereikbaar. Is in het deel van de stad wat plat gebombardeerd is en dus betrekkelijk 'nieuw' is. M&S bevindt zich in een tamelijk luxueus winkelcentrum. Geheel overdekt, dus perfect voor a rainy day. Zwaar beladen met boodschappen voor minstens een week zijn we net voor de regen binnen. Het plenst de hele middag, avond en nacht.
Vandaag begint grijs en miezerig. We gaan naar Calstock en Cotehele, aan het eind van de Tamar rivier. In eerste instantie huren we een auto. Maar bij nader inzien gaat er ook een 'scienic railway line naar Calstock. Dat scheelt nogal wat: geen stress, geen 175 pond maar slechts 15 voor twee retour en nog leuker ook. Dus annuleren we de auto en pakken de trein.
Weinig scienic, want het zit potdicht van de laaghangende bewolking. Calstock is beroemd om zijn prachtige treinviaduct. Klopt! Heel indrukwekkend. Calstock zelf is een piepklein troosteloos plaatsje. Er is echter een geweldig koffiehuis. Als we aan de capucino met Cornish breadpudding zitten raken we aan de praat met een 90-jarige local die ons prachtige verhalen verteld van zijn zeilreizen. 'My biggest little boat was a...' Geweldig om toch steeds weer leuke mensen te ontmoeten!
Dan wandelen we 4 kilometer naar Cotehele House. Een Tudor House uit 1353 van de Edgecomb familie. King George III heeft er nog geslapen, dus dat mag je niet missen. Hij liever dan ik.
De Edgecombjes hielden ook al van verzamelen (dat deed de Engelse Adel kennelijk allemaal) en het allegaartje wordt nu dan tentoongesteld. Wel een hele mooie tuin, hoewel kleddernat. Met de trein van half 4 weer retour Plymouth. Mind the gap!

Geschreven door Leonique-en-peters.reisdagboek