Om 6.00 reed de bus weg. We moesten wel op tijd weg, want Elwin kan het laatste stuk niet in het donker rijden op de naar zeggen zeer hobbelige wegen in Lesotho
Hoe vrolijk reden we met een blauwe lucht en zon. Dit is toch echt ons weer.
Na zo’n tweeënhalf uur durende door het schitterende landschap gereden te hebben, hadden we een koffieshop in Clarens , een kunstzinnig dorp met veel verschillende galerieën. Een erg leuk dorpje.
Hierna reden we weer door een afwisselend landschap. Veel zonnebloemvelden aan weerszijde van de weg. Jammer genoeg waren ze net uitgebloeid, maar in verbeelding zagen we ze wel in bloei staan.
Op de kersenboerderij hebben we een lekkere lunch gehad. Gisteren hadden we al wat uit kunnen kiezen en zo stond het vrij snel op tafel. Een verschil met gisteren, qua eten en organisatie.
Een mooie lokatie en een hele leuke, grote shop erbij.
Na een uurtje rijden waren we bij de grensovergang met Lesotho.
Alles verliep redelijk snel en reden we het laatste stuk naar onze volgende Lodge Malealea.
Weer een heel ander gebied, geweldig.
Helaas was het nat en somber toen we bovenaan bij “ De poorten naar het Paradijs” stonden niet het spectaculaire uitzicht wat was voorspeld.
Het laatste half uur was een spannend stukje in de bus. De weg was een heel smal paadje vol kuilen en aan beide kanten een soort afgrond. Pffff, maar petje af voor Elwin onze chauffeur, hij reed heel rustig aan en zette het liedje : Knocking on heaven’s door” hard aan. Wat een humor😂😂😂.
Andere humor was dat de bevolking ons met de telefoon stond te filmen, wat hoopten ze te zien????
Maar gelukkig klopten we bij de poort van Maelealea aan😁
De huisjes waren een klein beetje een tegenvaller Buiten de bedden weinig comfort, vrij donker en een enorme opstap naar wc en douche, waar je nauwelijks je kon verroeren.
Misschien morgen een andere hut. Alles was op dat moment vol.
‘s Avonds even voor het eten wat gedronken en daarna een matig buffet, maar we hadden al een prima lunch op, dus ach….
Na het eten heerlijk bij het vuur buiten onder het afdak gezeten, terwijl de regen zachtjes op het dak tikte.
Er was nog een man met een gitaar, dus het was een sfeervolle avond.
Om een uur of half 12 zijn we de zoektocht naar onze hut gestart en zowaar met wat dwalingen gevonden.

Geschreven door Konijnendijk