Lieve lezers,

De afgelopen dagen hebben we heel veel jungle gezien. We zijn vanuit Kuching naar de havenstad Sibu gevaren en zijn van daaruit de langste rivier van het land helemaal stroomopwaarts gevaren, de Sungai Rajang. Een route met maar weinig toeristen.

De boottocht vanuit Kuching naar Sibu duurde 6 uur en gaf ons vanuit zee een mooi uitzicht op het heuvelachtige Borneo. Ondanks dat Sibu een vrij grote havenstad is, zagen we geen enkele toerist. We werden overal aangekeken en door sommigen welkom geheten in Maleisië, zo leuk als mensen dat doen!

Omdat er eigenlijk helemaal niets te doen was in Sibu gingen we door naar Kapit, een dorp in de jungle dat alleen per boot bereikbaar is. We kochten een business class ticket in de hoop dat we dan een betere airco kregen (in alle landen waar we tot nu toe waren vinden ze het nodig om in bussen en boten de airco op standje vrieskist voluit te laten waaien). Het was eigenlijk net zo koud, dus gingen we in de deuropening van de boot staan waar we een geweldig uitzicht hadden op de natuur. Het uitzicht is eigenlijk over de hele rivier hetzelfde, een enorm brede bruine rivier met aan de oevers niets anders dan groene heuvels en heel af en toe een huisje. Daadwerkelijk alles is hier groen, ieder stukje zand is begroeid met gras en planten en zelfs de stammen van bomen zijn begroeid met groene planten, zo'n mooi uitzicht! Het dorp Kapit was vrij groot maar de enige bezienswaardigheid in dit dorp voor ons was een veel te dure tour naar een van de stammen om hun longhouse te bekijken. Dus de volgende dag gingen we meteen door naar het laatste dorpje op de rivier, Belaga.

Op de 6 uur durende tocht naar Belaga moest de grote boot een aantal stroomversnellingen trotseren, net als in de Piraña in de efteling, maar daarbuiten waren de uitzichten eigenlijk precies hetzelfde als de dag ervoor. We genoten er echter nog steeds van want de schoonheid blijft je verbazen. We klommen op het dak van de boot om alles zo goed mogelijk te kunnen zien.

Het dorpje Belaga was nog kleiner dan klein. 4 kleine blokken met huisjes waar we in 3 minuten alles al voorbijgelopen waren. Er waren 4 hotels, waarvan 2 gesloten. We bekeken de kamers in beide hotels, kozen de beste en betaalden 7 euro. Toen we onze spullen uitpakten bleek hoe vies de kamer eigenlijk was. Een lekkend dak, lekkende wc, gaten in het 60 jaar oude doorgelegen matras, overal muizenkeutels en een kakkerlak die 's ochtends goedemorgen kwam wensen op ons bed. Gelukkig hadden we twee gekko's op onze kamer dus van muggen was geen sprake, alleen wat gekwebbel van de gekko's af en toe. Een tweede nacht hier zat er dus niet in en we gingen snel verder.

De enige manier om het dorp uit te komen was terug per boot of verder per vierwiel aangedreven auto. We wilden verder dus gingen we met de auto. Het eerste uur werden we flink door elkaar geschud op de enorm steile en slechte wegen, daarna volgden betere wegen en ging Jim achterin de laadbak van de pick-up zitten. Gewoon omdat dat hier kan. Eenmaal bij de grote weg aangekomen werden we afgezet en hielden we een bus aan. Deze bracht ons verder naar Miri, de stad waar we nu zijn. Een oliestadje, net voor de grens met Brunei, dat in 1910 ontstaan is toen Shell hier naar olie ging boren. Hier nemen we even een dag rust voordat we een bliksembezoek brengen aan het volgende land, Brunei Darussalam.

Hierover snel meer dus!

Geschreven door Kimenjimopreis