Vandaag is een Public holiday, vanwege de begrafenis van oud-president Moi. De hele week gaat het nauwelijks ergens anders over op tv. Niet dat ik hier echt tv kijk, maar in de restaurants staan er altijd wel een paar aan. Volgens trainer Wycliffe gaat het gerucht dat Moi eigenlijk al in oktober is overleden. Mensen geloven niet dat de herdenking en begrafenis in een week zo perfect geregeld kunnen zijn. Dat kan niet in Kenia. Daar moeten ze maanden op geoefend hebben. Wycliffe's opmerking was niet eens cynisch bedoeld.
Vanochtend heb ik heerlijk nog even met mijn hoofd in de zon gezeten op mijn balkonnetje en de afgelopen tien dagen overdacht. Het was best intensief en ik ben heel tevreden over wat ik heb kunnen doen. De computertraining op kantoor gaan we verbeteren en we gaan nieuwe trainingsprogramma's maken voor scholen. Het meest waardevolle is misschien nog wel dat ik een veel beter beeld heb gekregen van hoe trainers Peter en Wycliffe functioneren. Dat helpt enorm bij onze ondersteuning vanuit Nederland. Al blijft het een uitdaging om te doorgronden hoe het er in Kenia echt aan toe gaat. Als je denkt dat je het doorhebt, word je toch weer verrast.
Voor mezelf was het weer goed om in Kenia te zijn. Het leukste vind ik de gesprekken die ik heb met de mensen hier, over hoe ze leven en werken en over wat ze bezighoudt. Wat voor ons in Nederland vanzelfsprekend is, is dat hier vaak helemaal niet. Zo vertelde ik de taxichauffeur dat Nederlandse bedrijven in landen als Kenia bloemen telen. Hij begreep niet waarom iemand een bos bloemen zou kopen. Tja, het is inderdaad geen basisbehoefte. Ook vertelde ik mijn vriendin van de receptie dat ik mijn eerste en enige kind kreeg toen ik bijna 40 jaar oud was. Ze keek me aan alsof ze water zag branden...
En natuurlijk relativeert het. In Nederland moeten en willen we vaak zo veel. We hebben best veel stress. Hier kennen ze dat woord zeker ook, maar waar stress bij ons bijna een 'way of life' is, zien de mensen hier stress als iets dat echt niet goed is voor je. En daar hebben ze gelijk in.
Als ik terug ben, houd ik contact met de trainers van DEAN Kenya. Ongeveer iedere twee weken zit ik op kantoor in Hilversum om mijn (voornamelijk) onderwijskundige inbreng te leveren.
Ze zijn nog niet van me af.
Geschreven door Karin.DEAN.Kenia