Het is een hele ervaring: scholen bezoeken in de regio. Donderdag gingen we zowel in de ochtend als in de middag naar een school om te kijken hoe ze met tablets werken in de les. Een school in de buurt is al gauw een klein uur rijden met de auto. Het is me opgevallen dat we standaard ‘at ten’ moeten vertrekken, maar dat het zo 11 uur is voordat we wegrijden. In dit geval niet erg, we waren nog op tijd.

Op de Kwangethe Secondary School was ik onder de indruk van de wiskundelerares die ons liet meekijken in de klas. Ze gaf op een interactieve manier les en liet de leerlingen zelfstandig met de tablets aan het werk gaan. Even als toelichting: de scholen hebben zelden een internetverbinding en als ze er een hebben, werkt hij vaak niet goed. Op de tablets staan apps die offline gebruikt worden. Ook levert DEAN een kleine server, waar inhoud op staat. Juf vertelde dat ze best meer wilde doen met de tablets, maar dat de apps nog te algemeen waren en gericht op Form 1 (de eerste klas). Ook zou ze graag meer tablets willen in een klas. Voor een klas van 40 leerlingen, gaat het net: werken met tien tablets. Maar de meeste klassen hebben 50-55 leerlingen en dan is tien tablets te weinig. Eh… hoe groot zijn de klassen in Nederland ook alweer?
Aan het eind van de les vond DEAN-trainer Peter dat hij nog iets aan de opvoeding moest doen. Hij vroeg de leerlingen waar ze voor zouden kiezen: money of education? De leerlingen zeiden natuurlijk dat ze kozen voor education. Peter daagde ze een beetje uit en zei dat money ook een goed antwoord kan zijn als je goede argumenten hebt. Vervolgens zeiden een paar leerlingen dat ze kozen voor money omdat je daarmee onderwijs kunt volgen… zucht.

Nadat we een tussenstop hadden gemaakt om te lunchen, reden we naar de tweede school, de Githunguri Secondary School. Hier krijgen jongens en meisjes gescheiden les. Juf liet de jongens in groepjes werken met de tablets. Ze wisten de apps meteen te vinden en gingen vrolijk aan de slag. Net als in Nederland vindt de jeugd in Kenia het ook gewoon leuk om met tablets te werken in de klas. Op deze school was het gebruik van de apps in de les meer een demonstratie voor ons, dan een onderdeel van de les. Ook hier had de klas voornamelijk in Form 1 met de apps gewerkt. Ook hier gaf juf aan dat er meer content nodig was.

Vrijdag reden we 1,5-2 uur naar een school voor een workshop over bomen planten, met opdrachten die leerlingen op een tablet moesten uitvoeren. Eerste stop was het lokale tuincentrum. Met 20 boompjes op de achterbank gingen we naar de Nyathuna Secondary School. De lunch bestond uit muffins in de auto. We hadden dit keer namelijk wel echt ‘at ten’ moeten vertrekken. Beetje laat nu, geen tijd voor een tussenstop.
Eenmaal op de school werden we vol enthousiasme begroet. Peter vroeg of ze de tablets hadden klaarliggen. ‘Tablets? We gaan toch bomen planten?’. Oké, nou, ze gingen ze wel even pakken. Na veel gedoe en gepraat, bleek dat de tablets in een kluis lagen en dat degene die de sleutel van de kluis had, er niet was. Oei…. dan zijn we hier dus eigenlijk een beetje voor niks. Nou ja, toch maar de training geven, met wat improvisatie.
Eerst maakte Peter groepjes. De leerlingen moesten zelf voor hun groepje een naam (met argumentatie) bedenken die met het klimaat te maken had. Na een videofilmpje over climate change, ging Peter het gesprek aan met de leerlingen over weer, klimaat en klimaatverandering. We hadden een groep van leerlingen tussen de 16 en 19 jaar oud. Met hen konden we daar wel over praten. Meningen krijg je er echter niet uit, de antwoorden blijven sociaal wenselijk.
We konden de leerlingen de meeste opdrachten wel laten uitvoeren. Een gesprek in plaats van een videofilmpje maken, meten en berekeningen uitvoeren met een rekenmachine, i.p.v. met de calculator op de tablet. En daarna 20 bomen planten.
Aan het eind van de middag kregen we nog een kopje thee (met melk) van de adjunct directrice. De school eindigt voor de leerlingen om 17.30 uur, iedere dag. Ook dat ga ik mijn dochter thuis vertellen.

Het waren twee lange en succesvolle dagen, maar de volgende keer nemen we toch maar zelf wat tablets mee...

Geschreven door Karin.DEAN.Kenia