Onderweg naar LV via de 169 en 167 met een stop bij Valley of Fire State Park. Misschien maar meteen over de Strip rijden. En de klok gaat 1 uur terug!

Zoooo, dat was een lange dag! Ik ben nog gestart met het verslag, maar ik had er de puf niet meer voor. Dus is het even blijven liggen tot de ochtend. Maar terug naar gisterochtend.

Rustig aan opgestaan deze ochtend, ik wist dat de klok een uur terug zou gaan, dus we hebben de tijd. We doen eens gek en nemen allebei een schaaltje havermout 😄 Niet zo lekker als thuis, want hier wordt ie aangemaakt met water of magere melk en ik gebruik altijd minstens halfvolle melk. Maar het vult goed en dat is voldoende.

Ik heb gisteren de koffers nog opnieuw verdeeld, zodat ook deze laatste week er maar 1 koffer uit de auto hoeft. Even videobellen met het thuisfront en dan kunnen we weer. Het eerste deel van de route is bekend terrein, hier hebben we gisteren ook al gereden. We moeten een stuk Interstate rijden, er zijn geen alternatieve (binnendoor) routes voorhanden. Maar het is niet erg, we rijden een heel eind door de Virgin River Gorge, echt prachtig rijden. De maximum snelheid met al die bochten is 55mph, wij rijden 60/62 (manlief veramerikaanst al een beetje 😆) en de trucks komen ons gewoon voorbij gevlogen. Waanzin! We gaan de grens over tussen Utah en Arizona en ineens is het een uur vroeger 😄 We nemen de afslag naar route 169 naar Moapa Valley, die ons dwars door Valley of Fire State Park en langs Lake Mead naar de Hoover Dam zal brengen. We hebben een korte sanitaire stop in Moapa Valley en manlief komt gewapend met een zakje M&M’s terug. Dat, haverkokoskoekjes en bananen die we in de auto hebben zullen vandaag onze lunch zijn, we komen verder niets tegen rond lunchtijd.

Moapa Valley zelf doet aan als een erg slaperig stadje, nu is het inmiddels al 35 graden dus dan ga je voor je plezier ook niet in de tuin werken of met de hond wandelen, maar het is hier wel erg stil. Wat wel opvalt zijn de vele Amerikaanse vlaggen. Aan de woningen en aan de lantaarnpalen. Geen idee waarvoor. We rijden het dorp (het is lang gerekt) uit, zien nog een paar ezeltjes langs de weg en rijden dan niemandsland in. Een ellenlange, maar prachtige weg door een maanlandschap. Het wisselt af en toe in kleur of hoogte, maar het is het grote niks zo ver je kan kijken. Een mooie weg voor motorrijders aldus manlief, glad asfalt en fijne lange bochten.

We komen bij de afslag naar het Valley of Fire State Park, maar het is inmiddels 37 graden en eerlijk gezegd - het is bijna vloeken in de kerk - hebben we wel even genoeg rode rotsen gezien. We besluiten door te rijden, een mens kan immers ook niet alles in 1 vakantie proppen. We vangen een glimp op van Lake Mead, maar deze weg ligt te ver van het meer om er continu zicht op te hebben. Dat komt nog wel, als we langs de bovenkant rijden. We passeren een eenzame fietser, gepakt en gezakt. Terwijl we verder rijden zeggen we nog een paar keer tegen elkaar: ocharme, hier moet die fietser ook nog helemaal langs. Pffff 🥵

Uiteindelijk rijden we bovenlangs Lake Mead en kan ik een oaar mooie foto’s maken. Er staat wel weinig water in het meer, je kan goed zien dat het water vaak verder landinwaarts komt. En dan naderen we de Hooverdam. Ik stel voor eerst over de brug te rijden, misschien geeft dat een mooi uitzicht en dito foto. Nou mooi niet, je ziet geen bal, laat staan een dam 😆 Draaien dus en naar de parking. Vooraan de toegangsweg wordt aangegeven dat alle voertuigen worden onderworpen aan een onderzoek naar drugs, drones en wapens. Als we bij de controlepost zijn moeten alle ramen omlaag. Lekker dan, heb je het lekker koel in de auto moet je (inmiddels) 40 graden warme lucht binnen laten 😂 De controledame in kwestie vraagt of we firearms or drugs hebben. Nee, hebben we niet. Okay, rij maar door. Nou, dat is dus een controle van lekmevestje. Hoe weet zei of we de waarheid vertellen?

We volgen verder de weg en parkeren om de grote brug op te lopen. Daar kun je mooie foto’s maken van de dam. Manlief besluit deze wandeling aan mij over te laten, trappen klimmen en 40 graden is geen gezonde combi voor hem. Ik loop wel even op en neer, ik maak inderdaad mooie foto’s en kom zowat doorweekt terug bij de auto. Wat een hitte 🥵 Maar we hebben stoelventilatie, dus ik word op alle cruciale punten gekoeld 😂 Verder richting de dam dan maar. Je kunt met de auto over de dam rijden, het midden is ook de scheiding tussen Nevada en Arizona en aan de andere kant rij je omhoog voor een mooie overlook op de dam en het begin van Lake Mead. We stappen een paar keer uit om alles te bekijken, we hebben het erover om een tour te doen in het binnenste van de dam maar dan moeten we de auto parkeren en ook weer een eind stappen, dus we stemmen tegen. Op naar Las Vegas!

Nog maar een half uurtje rijden, maar wel met file. Er zijn wegenwerken en dat zorgt voor vertraging. Maar dan rijden we langs Cesar’s Palace (groot) en draaien de hoek om bij het Bellagio Hotel (ook gigantisch). De fonteinen voor het Bellagio zijn nog amper te zien, men is hier al druk doende met het opbouwen van tribunes voor de F1 race eind november. Nog een keer de hoek om en dan rijden we de parking binnen van het Cosmopolitan Hotel. Selfparking is maar $18,00 per nacht en dat is dus echt een koopje. De parking is ook al gigantisch en er is dan ook plaats genoeg. We parkeren bij de zogeheten Chelsea elevators en dat blijkt een goede gok, de lift brengt ons naar de hotellobby en recht tegenover de incheckbalie. De herrie valt meteen op, muziek van alle kanten. Het inchecken gaat snel en even later zijn we op onze kamer op het 25e verdiep. Niets bijzonders als je weet dat er 61 zijn 😆

Manlief heeft behoefte aan een nap en ik ben een vrouw met een missie. Weet je nog dat er in het hotel een pet van manlief en een paar slippers van mij zijn blijven staan? Ik heb nog mailcontact gehad, maar het antwoord was: er is niets afgegeven bij lost and found. Dus we kunnen er wel van uitgaan dat iemand de spullen heeft achterover gedrukt 😏 Maar ik miste dus al die tijd mijn slippers, af en toe wil je van schoen kunnen wisselen en dan liefst iets luchtigs. Nu werken simpele flipflops niet voor mij, dus ik had hele goede teenslippers van Mephisto met een fijn voetbed. En laat ik nu op het internet hebben gezien dat er een Mephisto winkel zit in de Forum Shops van Cesar’s Palace. Dus ik op pad. Eerst de weg vinden in het eigen hotel, dan met een lange verbindingsgang richting het Aria, Vdara en Bellagio Hotel. Op de kruising rechtsaf naar het Bellagio. Meer lange gangen, fotostop bij het Conservatorium (mooi hoor), het plafond bewonderen voor de incheckbalie (ook niet mis), lange gangen langs bars en restaurants, eindeloos lopen door het casino en langs nog meer restaurants, de hoek om en weer een lange gang langs Gucci, Chanel, Versace, Rolex en al die andere high end brands. Door de deur naar buiten en via een loopbrug de weg oversteken, trap naar beneden en dan sta je ineens voor Cesar’s Palace. Nou ja, ineens 😆 En dan begint eigenlijk weer zo’n zelfde tocht als in het Bellagio 😁 Nou ja, uiteindelijk de winkel gevonden en nieuwe slippers gekocht. Mooi toch? 😄

En toen ongeveer dezelfde tocht weer terug, wel een stukje buiten langs deze keer. Het was gelukkig al afgekoeld naar 37 graden 😂 Het was een verademing om weer terug op de kamer te zijn. Ten eerste de koelte en ten tweede vooral de rust. Want werkelijk overal, ook buiten, blêrt muziek in je oren, om gek van te worden. Tijd voor een borrel, even omkleden dus en weer aan de wandel. We passeren een aantal bars, maar overal is het zo luid, niks voor ons. Door naar ons restuarant van vanavond, LPM. Hier is het gelukkig iets rustiger en dus gaan we daar eerst een poosje aan de bar zitten. Als het onze tijd is worden we naar onze tafel gebracht in het restaurant. Het is hier rustiger, maar ook hier is de muziek luider dan wij eigenlijk fijn vinden. Gelukkig is de service top en het eten meer dan geweldig. Manlief is helemaal blij met zijn escargots en mijn ceviche is de beste die ik sinds lange tijd op heb (en ik bestel dit gerecht vaak) en ook onze zeebaars is perfect. We delen nog een appelgebak mét vanille-ijs. Werkelijk top! 👍

Tsja, en dan moeten we natuurlijk nog even naar buiten voor Vegas by night. Veel licht, veel herrie, veel bloot, veel rare snuiters, maar je moet het eens gezien hebben hè 😁 De terugweg gaat wederom door het Bellagio, je loopt je hier te barsten 😂 Ruim 14.000 steps en 10 km later (ik dan) zijn we weer op de kamer. Rust! Ik maak nog een start aan dit verhaal, maar ik ben er helemaal klaar mee. Liggen en oogjes toe! 😴


Weer: ‘s Morgens nog een aangename 24 graden, uiteindelijk oplopend naar 40 graden!

Hotel: The Cosmopolitan Hotel Las Vegas

Geschreven door Jacquelinereist